Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 98
96
„Það er í Kent, þar sem líf er í
tuskunum," er orðið algengt orða-
tiltæki um gervallt Ohiofylki. Og
„lífið í tuskunum“ er helzt að finna
á Nyrðra-Vatnsstræti.
Stúdentafjöldinn virtist fara sí-
vaxandi í Kent í maímánuði 1970.
Þeir virtust drífa þangað að úr öll-
um áttum. Og í augum bæjarbúa
var bar um eins konar ógnun að
ræða við friðsamlega tilveru bæj-
arins. Það virtist fjölda dag frá
degi á götum bæjarins af ungu
fólki í hinum furðulegasta klæðn-
aði, af strákum með „Kit Charson“-
hárfléttur og berfættum, brjósta-
haldalausum stelpum. Þau fylltu
allar verzlanir og veitingastaði og
héngu í hópum á götuhornum. Þau
sátu í hópum á þrepum Towne
Househótelsins á daginn og fóru í
hópum um göturnar að næturlagi,
hrópandi og æpandi. Þegar vorið
kom og það fór að hlýna í veðri,
var sem stúdentarnir hefðu á viss-
an hátt „hernumið" þennan frið-
sama Miðvesturríkjabæ.
Og bæjarbúum í Kent líkaði það
alls ekki.
BANKASTJÓRINN OG
RÓNINN
Auðvitað voru ýmsir hugsandi
bæjarbúar í Kent, sem létu sér
mjög annt um velferð háskólans.
Einn af þeim var Bill Nish, fer-
tugur að aldri. Hann var fyrrver-
andi nemandi háskólans og var nú
orðinn aðstoðarbankastjóri Portage
Þjóðbankans þar í bæ. „É'g fékk
raunverulega menntun í þessum
skóla“, segir hann. „É'g var úr sveit
og átti 8 “vstkin. Og ég gerði mér
ÚRVAL
fljótt grein fyrir því, að ég þarfn-
aðist menntunar til þess að geta
komizt áfram“.
Bill er einn af ' máttarstólpum
Rotaryklúbbsins í Kent og með-
limur háskólaráðsins. Hann er einn
þeirra manna, sem eiga þátt í ýms-
um ákvörðunum, sem teknar eru
á vegum háskólans og í bæjarmál-
um. Hann býr í fallegu einbýlis-
húsahverfi við Dollaravatn rétt fyr-
ir norðan bæinn. Hann fer á fætur
klukkan 7.15 á morgnana og legg-
ur af stað til skrifstofunnar í litla,
rauða Toyotabílnum sínum. Hann
fer ekki beint í suðurátt eftir þjóð-
vegi nr. 43, enda þótt það sé stytzta
leiðin í bæinn, heldur beygir hann
inn á sveitaveg, svo að hann geti
ekið fram hjá 30 ekra skóglendi,
sem hann keypti fyrir nokkrum ár-
um, en þar ræktar hann jólatré til
sölu. Hann segir, að það sé prýði-
legt að byrja daginn á að aka fram
hjá þessum fallega stað.
Bill Nish ber enn mikla virðingu
fyrir háskólanum, en því er samt
eins farið með hann og marga aðra
menn í viðskipta- og kaupsýslulífi
bæjarins. Hann á erfitt með að
skilja breytingarnar, sem orðið
hafa innan háskólans á síðustu ár-
um. „Ég skil ekki, hvernig stúdent-
arnir okkar hafa breytzt", segir
hann. „Það er eins og þá skorti
leiðsögn og aga. Það er eins og
þeir eigi sér ekkert markmið".
Laugardagsmorgun einn í fyrra
varð hann var við, að drukknir há-
skólastúdentar höfðu ælt út öll
þrepin fyrir framan aðalinngöngu-
dyr bankans. Þegar hann ók heim
frá guðsþjónustu í meþódistakirkj-