Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 32

30
ÚRVAL
legum þroskaprófunum þeirra
barna, sem virðast vera í hættu
stödd, svo að unnt verði að finna
augljósari og leyndari skynjunar-
galla ekki síður en hina meiri hátt-
ar.
Augnskoðun við þriggja ára ald-
ur til þess að hindra sjóntap vegna
„sjónleti".
Heyrnarprófunum við fjögurra
ára aldur eða fyrr, en þá geta til-
tölulega einfaldar prófanir leitt í
ljós hið minnsta heyrnartap.
Námsgetuprófun og greiningu við
þriggja eða fjögurra ára aldur, þ. e.
áður en barnið byrjar að ganga í
smábarnaskóla, og taki slík prófun
og greining til málgetu og málfars
og taugaviðbragðaþroska. Slíkri
prófun á svo að ljúka með ráðlegg-
ingum um það, við hvaða aðstæður
barnið muni eiga bezt með að læra.
Þúsundir barna, sem fæddust rétt
eftir faraldur rauðu hundanna, sem
gekk í Bandaríkjunum árið 1964,
hafa notið sérstaklega góðs af slík-
um skoðunum og prófunum. Það er
fyrst nú, að menn eru raunveru-
lega farnir að gera sér góða grein
fyrir því heyrnartapi, sem börn
þessi hafa orðið fyrir. Margir for-
eldrar vissu jafnvel ekki um þenn-
an skynjunargalla barnanna, fyrr
en það var orðið um seinan að veita
þeim hina áragursríkustu meðhöndl-
un. Ömurlegt hlutskipti þeirra ætti
að vera okkur hörkuleg áminning í
þessu efni. ■*
Við höfum verið að hlusta á fyrir'lestur í heimspeki við Kaliforniu-
fylkisháskólann í Fullerton. Og um leið og við gengum út úr kennslu-
stofunni, spurði ég félaga minn 1 kvörtunartóni, hvort hann héldi ekki,
að ég gæti fengið 16 stig með því að sitja í fremstu röð og hlæja dátt að
hinum aumu bröndurum prófessorsins okkar. „Nei,“ svaraði prófessor-
inn, sem var rétt fyrir aftan okkur, „en sætuð þér á aftasta bekik og
ygglduð yður yfir bröndurunum mínum, fengjuð þér kannski 3.“
Jöhn G. Hund.
Ég var á ferðalagi uppi í sveit og fór iþá að heimsækja vin minn
þar. Við ræddum um heima og geima, og skýrði ég honum þá frá
vandamáli, sem virtist óleysanlegt, og bað um góð ráð. Hann hugsaði
rnálið stundarkorn og sagði svo: „Það þýðir ekkert að hafa áhyggjur
út af því. Það, sem á að verða, það verður... og það, sem ekki á að
gerast, gæti svo sem vel gerzt lika.“
Mary E. Owens.