Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 99

HVAÐ GERÐIST í KENT STATE?
97
unni ásamt Betty eiginkonu sinni
næsta morgun, sá hann, aS málað
hafði verið með risavöxnum, gul-
um stöfum á framhlið bankans:
BINDIÐ ENDI Á KAPÉTILIS-
MANN. Hann fór heim með Betty
og sneri svo aftur í bæinn og þvoði
betta burt með sápuvatni. Honum
datt í hug, að hver svo, sem hafði
nú málað þetta á vegginn, hefði þó
að minnsta kosti átt að stafsetja
lykilorðið rétt.
En Nash hafði samt mestar á-
hyggjur af hinni vaxandi úlfúð milli
bæjarbúa og stúdenta, sem fjar-
lægðust hverjir aðra stöðugt meira.
Hann segir: „Ég vissi, að eitthvað
yrði að gera til þess að brúa þetta
bil, svo að ég svipaðist um eftir
háskólastúdent, sem væri nógu
,,ógnvekjandi“ útlits, einhverjum,
sem ætti hvorki til hnífs né skeið-
ar og ætti í rauninni hvergi höfði
sínu að halla, og sagði svo við þann
„útvalda", að hann mætti flytja
inn í litla timburhúsið í skóglend-
inu mínu og búa þar ókeypis. Ég
sagðist jafnvel skyldi hjálpa hon-
um til þess að gera það íbúðarhæft.
Þetta var sannarlega eftirtektar-
verður ungur maður, hávaxinn og
grindhoraður. Hann var ósáttur við
fjölskyldu sína. Hann vildi ekki
þiggja eyri frá föður sínum og sagð-
ist krefjast þess að mega vera sjálf-
stæður og óháður. En hann þáði
umhugsunarlaust flugfarmiða frá
móður sinni, svo að hann flaug bara
burt, þegar hann var orðinn þreytt-
ur á einhverjum stað, og valdi sér
einhvern nýjan. Hann var í raun-
inni „lúxusróni“ og góður viðskipta-
vinur TWA“.
Einu sinni eða tvisvar í viku kom
Nash við í timburhúsinu í skógin-
um sínum til þess að rabba við
unga manninn. „Hann hefur haft
mikil áhrif á hugsanagang minn og
afstöðu til hlutanna", sagði Nash
einum vini sínum í hópi kaupsýslu-
manna föstudagskvöldið 1. maí.
„Hann býr yfir mörgum góðum
hugmyndum, og ég býst við, að
hann sé í rauninni fulltrúi stórs
hóps ungs fólks. Við hlustum þó
að minnsta kosti hvor á annan“.
Þegar Bill Nash mælti þessi bjart-
sýnisorð á friðsælu heimili sínu
þetta kvöld, höfðu stúdentarnir við
Kentfylkisháskólann þegar búið sig
undir að brjóta allar rúðurnar í
bankanum hans og kasta risavöxn-
um áburðardreifara inn í gegnum
stóru glerhurðina í aðalinngöngu-
dyrum bankans.
MERKI NÚMER 25
I rökkurbyrjun þetta föstudags-
kvöld var sami samsöfnuðurinn
byrjaður að flykkjast til Nyrðra-
Vatnsstrætis. Þar gat að líta hippa
í leðurgöllum í „Buffalo Bill“-stíl
og með festar um hálsinn, ungar
strokustelpur, unga kennara frá há-
skólanum, sem voru að ræða við
stúdentana yfir bjórkrukku. Nokkr-
ir stúdentar frá Kentfylkisháskól-
anum voru með höfuðbönd í Indí-
ánastíl eða í eldgömlum einkennis-
búningum (þarna gat að líta 6 ein-
tök af Daníel Boone, 6 eintök af
Davy Crockett og 4 unga menn í
flauelsjökkum frá Játvarðartíma-
bilinu). Rökuð andlit voru þar
sjaldgæf sjón, og hárið var yfirleitt