Úrval - 01.07.1972, Síða 26

Úrval - 01.07.1972, Síða 26
24 ÚRVAL klukkustund. Nokkrum sinnum kom þjónn með kaffi og te, en annars gerð- ist ekki neitt. Þegar gamla konan kom loks attur, rétti hún mér grænan kjól og sagði, að ég skyldi strax fara i hann. Ég skalf eins og hrisla, Hefði hún uppgötvað ljósmyndavélina, hefði verið úti um bæði þig og mig. Hún tók I handlegg minn, og nokkrum minútum siöar stóðum við hjá leyndasta og bezt gætta herbergi hallarinnar, herberginu, þar sem konurnar búa. í KVENNABÚRINU. Inni I herberginu var munaður, sem þú getur ekki imyndað þér. Legu- bekkirnir voru klæddir silki, og austurlenzku divanarnir voru glæsilega gerðir. Alls staðar voru gullkönnur og gullbollar, tekönnur úr gömlu silfri, öskubakkar úr skirum gimsteinum. Á veggjum hengu kin- versk og persnesk teppi, og þessir speglar alls staðar. Það voru stórir speglar og litlir speglar af öllum gerðum. Kvennabúrið var ekki autt. Fimm konur frá Evrópu voru þar, stóöu eða sátu, er ég kom inn. Einnig var ein kona nokkru eldri. Hún stóð og hélt um axlir einnar yngri. Þær störðu allar á mig. Elzta konan varð fyrst til að segja eitthvað. Hún benti á legubekk og sagði: „Setztu fyrir alla muni. Hve lengi hefur þú verið hérna?" „Ég var að koma,” svaraði ég og settist. Smám saman komst ég einnig i samræðurviöhinar. Aðeins tvær, sem hétu Ingrid og Gunhilla, voru út af fyrir sig. Þær sátu með arma hvor um aðra. Seinna var mér sagt, að furstinn nyti þess að horfa á þær saman.... Johanne, falleg, rauðhærð stúlka, með mjög ljóst hörund, kemur frá Munchen. Hin ljóshæröa Itja er frá Delft i Hollandi, held ég, og Helga er frá Austurrlki eins og Anna, sem er eldri og hefur stuttklippt hár. MÓÐIR OG DÓTTIR. Meðan ég tók myndir, tók ég eftir þvl, að svipur var með Helgu og önnu, og það reyndist ekki vera nein tilviljun. Anna og Helga eru móðir og dóttir. Þær voru báðar ginntar og með þær farið hingað, og nú eru þær aðalskemmtunin, þegar furstinn veröur verstur. Hann nýtur þess að litillækka þær hvora fyrir annarri. Móöirin er alltaf viðstödd, þegar furstinn misnotar dótturina, og stundum verður hún beinlinis að aðstoða. Þannig er það einn daginn, en hinn næsta getur það verið móðirin, sem ófreskjan skemmtir sér með, og þá er dóttirin neydd til að horfa á. Taugar önnu hafa eyðilagzt af þessu. Hún hefur reynt að fremja sjálfsmorð. Stundum fær hún öskurkrampa, öskrar og öskrar, þar til hún er lamin, svo að hún þagnar. Hún hefur reynt að skera húsgögnin I herbergi kvennabúrsins, fleygja hlutunum til og frá og rifa veggfóðriö I þeirri von, að þjónarnir drepi hana fyrir. Nú hafa þeir tekið að gefa henni eiturlyf, þegar köstin ganga svo langt. MATIÐ. Við höfðum verið einar furðu lengi I kvennabúrinu, og ég hafði getað tekið nokkrar myndir og heyrt sögu þeirra og sagt okkar sögu, án þess þó að skýra frá, að við værum blaðamaður og ljósmyndari. Þá kom gamla konan, og stúlkurnar þögnuðu og færðu sig frá mér. Konan kallaði mig að veggnum og sagði mér að halda andlitinu I
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.