Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 132
132
Kiemens Jónsson.
það, hvernig í málinu liggur, og rítlista ástæðurnar fyrir
íjettarkröfum sínum, og að enðingu í niðurlaginu að koma
fram með þær rjettarkröfur, sem liann ætlast til að dóm-
arinn tildæmi honum. f>etta heitir að koma fram með
sókn sína í málinu, og skjalið lieitir sóknarskjal.
Hvorugur málsaðila er skjddur til að mæta persónu-
lega fyrir rjettinum, fremur en verkast vill, lieldur geta
þeir gefið öðrum umboð til þess að mæta fyrir þeirra hönd;
umboðið verður að vera skriflegt og vottanlegt, og um-
boðsmaðurinn góður og vandaður maður.
fegar nú sækjandi er búinn að leggja fram stefnu og
sókn í málinu, þá hefir stefndi rjett til þess að fá frest,
til þess að svara því, sem fram er komið gegn honum, og
til þess að setja fram sína skoðun á málinu og rjettar-
kröfur í því. f>egar svo stefndi liefir komið fram með sitt
svar, þá á stefnandi rjett til að fá tækifæri til að svara
aptur, og því næst aptur sá stefndi og þannig koll af kolli.
Báðir málspartar geta þannig opt í sama málinu fengið
frest í því til nauðsynlegra andsvara, og vfir höfuð er það
almenn regla, að hvor málsaðila um sig á heimt-
ingu á því, að fá frest til andsvara svo lengi, sem hinn
kernur fram með eitthvað, sem þj'ðingu hefur fyrir málið;
þá fyrst, þegar annar málsaðili er hættur að svara, getur
sá, sem síðast hafði orðið, venjulega ekki fengið ítarlegri
frest, þó að hann álíti sjer það nauðsynlegt, því það er
skylda þeirra hvors um sig að koma strax í fyrstu fram
með allt það, sem þeir vilja. segja, og þeir megabúastvið
því, að mótparturinn mæti ekki eða taki ekki til máls,
sem liann er ekki lieldur skyldur til, þó það kunni að vera
verst fyrir liann sjálfan. Með öðrum orðum, partarnir
verða í fyrsta skipti að skj'ra fullkomlega frá málinu, því