Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 144

144
Ivlemer.s Jónsson.
3. J>ó þetta sje eigi tilfellið, getur gagnkrafa komið
fram móti aðalkröfu, ef þær eru einskynja, þannig að þær
verði lagðar saman, eða dregnar hver frá annari. J>ó að
því A heimti einhvern lilut af B með dómi, og B geti
krafið A um samkynja hlut, þá getur hann það eigi með
gagnsókn, nema hið fyr umgetna samband eigi sjer stað.
Venjulega má því gagnsókn að eins fram fara, ef báðar
kröfurnar fara fram á peninga; þó or sá, sem hefir hreint
og skýrt rit fyrir skuld sinni, ekki skyldur að þola gagn-
sókn fyrir skuldir, som hann mótmælir, og ekki eru byggð-
ar á líkum skrifum, eða þá fyrir reikningsskuldir.
Sjeu þessi skilyrði fyrir hendi. getur gagnsækjandi
komið mótkröfum sínum fram undir máli, sem rekið er
jafnhliða aðalmálinu, og með dómi, sem fellur í einu lagi
um bæði málin, fengið gagnkröfu sína tekna til greina
aðalkröfunni til lækkunar, og sje hún stærri en aðalkraf-
an, þá dóm fyrir því, sem fram yfir er, sje krafan annars
rjettmæt. En til þess að koma henni að, verður hann
fyrst að kalla mótpartinn á sáttafund, taka síðan út (gagn)
stefnu, þar sem með berum orðum sje sagt, að þar sje
gagnstefnt í þessu ákveðna aðalmáli. Stefnan verður að
koma fyrir rjett þann dag, sem aðalmálið er þar fyrir, og
þá leggur gagnstefnandi fram gagnsókn sína í málinu, og
síðan fer fram sókn og vörn í báðum málunum jafnframt
á venjulegan hátt, og er svo að endingu uppkveðinn dóm-
ur í þeim í einu.
f>egar málsaðilar eru búnir að ræða málið til lilítar,
og hafa ekkert frekara fram að færa máli sínu til stuðn-
ings, leggja þeir málið í dóm, og rjetturinn tekur
það síðan upp til dóms, Dómarinn er skyldur til að
kveða liann upp innan 6 vikna, og á hann síðan að láta