Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 152

152
Klemens Jónsson.
inn aldrei vera lengri en 18 mánuðir; á tilteknum tíma
ganga bæði dómsmenn og málspartar á merki, eptir að
dómsmenn hafa undirritað eiðspjall um það að dæma í
málinu eptir bestu vitund og þekkingu. Við merkjagöng-
una þarf ekki að leggja fram uppdrátt, en dómendur eiga
sjálfir að kynna sjer vandlega alla landsháttu og þrætu-
landið; sje uppdráttur lagður fram, sem opt á sjer stað,
af því hann er nauðsynlegur, ef málið kemur fram fyrir
landsyfirrjett, þá eiga dóroendur að bera hann saman við
landslagið og gjöra athugasemdir um það til bókar, ef
hann þykir rangur í einhverju. Að því búnu skal fram-
fara sókn og vörn ásamt vitnaleiðslu á venjulögan hátt,
og gjöra lögin ráð fyrir, að þessu sje lokið í sama rjett-
arhaldi, en þó geta báðir partarnir enn fengið frest, ef á-
stæða er til þess, en þegar málsfærslunni er lokið, er
dómur uppkveðinn og merki sett upp honum samkvæmt.
Mæti sækjandi eigi hinn fyrsta rjettardag, skal hann
greiða hinum stefnda 3 krónur fyrir hvern þann dag, sem
hann fer venjulegum dagleiðum fram og aptur heim til
sín, enda verður þá stefnan ónýt; mæti verjandi eigi, ryð-
ur hjeraðsdómarinn menn úr kviðnum fyrir hans hönd.
Mæti hvorugur, fellur málið niður. Mæti annarhvor máls-
aðila eigi síðar undir rekstri málsins, þá fer um það eptir
venjulegum reglum, nema eigi þarf að fresta dóms upp-
sögn fyrir þá sök; pörtunum er heimilt að senda annan
mann í sinn stað eptir umboði. Merkjadómi ræður afl
atkvæða, og er hann endileg úrslit og gild merkjaskrá,
þegar hann hefur verið þinglesinn við varnarþing fasteign-
arinnar, merkjadómi má þó innan 12 mánaða áfrýja til
yfirdómsins, en einungis til ónýtingar sökum formgalla
eður lögleysu að efninu til, t. a. m. ef dæmt er þvert of-