Lögfræðingur - 01.01.1900, Blaðsíða 157
Bókafregn.
157
um þjófnað og gripdeildir, rán og hótanir, ólðgmæta með-
ferð á fundnum fjármunum ogýmsum samkynja misgjörð-
um, svo og um svik og fals (23.—27. kap.) og gefur
bendingar um, hvernig þeirri endurskoðun eigi að vera
liáttað.
Höfundurinn hefur verið kennari flestra íslenskra lögfræð-
inga, og standa þeir í þakklætisskuld við liann fyrir fræðslu
í rjettarheimspeki og hegningarrjetti. f>eir þekkja lærdóm
höfundarins, skarpskyggni og það, sem mest er um vert,
þann sannfæringarinnar varma og sannfæringarinnar kraft,
sem einkennir allt, sem höfundurinn hefur samið. Allt
þetta kemur fyliilega fram í ritgjörð höfundarins, ogviljeg
því ráða lögfræðingum hjer á landi til þess að kynna sjer
ritgjörð þessa. |>að má segja, að lífið hjer á Islandi sje
að mörgu leyti fáskrúðugt fyrir lögfræðingana, og það er
mikil hætta á því, að vjer lögfræðingarnir sofnum, við skul-
um segja, á þeim lárberjum, sem vjer höfum aflað oss við
háskólaprófið í Kaupmannahöfn. En það er þó nauðsynlegt
bæði fyrir landið og fyrir sjálfa oss, að vjer getum fylgst
með í vísindunum, og hjer er gott tækifæri til þess. pað
er nú í ráði að lögleiða kviðdóma í Danmörk og þá verð-
ur þess vonandi eigi langt að bíða, að kviðdómar verði
lögleiddir hjer á landi, en þá verðum vjer lögfræðingarnir,
að vera við því búnir. í ritgjörð höfundarins er nákvæm-
lega skýrt, hvernig afstaða kviðdómendanna og dómsfor-
seta verða í málum um svik, og á þann hátt slær ijósi
yfir afstöðu þeirra í sakamálum í heild sinni.
I>egar hegningarlögin voru samin, þá var það uppá-
haldssetning í hinum menntaða lieimi; nulla poena sine lege
(engin hegning án lagaákvæðis); þetta var einnig viðkvæð-
ið í Danmörku, en á hinn bóginn hafði almenning-