Skírnir - 01.01.1855, Blaðsíða 64

FRJETTIR.
Spánn.
bellu, til a& losa hana úr höndum Espartero, þá var þaí), afc Dulce
varöi höll drottningar svo ágætlega, aÖ hinir urÖu frá aö hverfa.
Komst hann viö þab i kærleika vifc drottningu og Espartero, og
hjelt hann virÖingum sínum eptir aö Espartero var lir landi stokkinn.
Dulce er maöur vel skapi farinn, hægur og stilltur og hugljúfi
hvers manns.
Nú er þar til máls aÖ taka, er fyrr var frá horfib, aö uppreistar-
memi hjeldu liÖi sínu noröur á bóginn. Varö þeim gott til liös, og
drifu til þeirra menn úr öllum áttum. Um þessar mundir sendi
O’Donnel drottningu tvö brjef, og lýsti hann því yfir, aö hann vildi
halda trú sína og hoUustu vib drottningu og ætlafci ekki aí> gjöra
henni nokkurt mein nje skerfca vald hennar í neinu; hann kvaöst
einungis vilja losa hana vií) ráögjafa sína, er spilltu vinsældum
hennar viÖ alþýÖu, en vildu þjá landsmenn og steypa þjóÖinni í eymd
og volæÖi. Hann fór um þetta mörgum fögrum oröum, minntist
hann á forna vináttu sína og hollustu vifc drottningu, bafc hann þá
drottningu afc lilífa mönnum sínum og spara líf og blófc þegna sinna,
baufc hann og drottningu afc gjöra menn á sinn fund og semja um
frifc, og hjet henni hollustu sinni. þegar drottning fjekk þessi bijef,
varfc hún næsta áhyggjufull, og vildi þegar semja frifc; en San Luis
(Sartorius), er þá var ráfcgjafaforingi, og Blaser hermálastjóri vildu
fyrir engan mun taka nokkrum sáttum; kváfcu þeir flokk uppreist-
armanna lítinn og frifcarleitun O’Donnels ekki annafc en fyrirslátt,
væru frifcmæli hans sprottin af vantrausti til lifcsmauna hans og von-
leysi um sigur; Jieir kváfcu og, afc þafc væri hin mesta hætta og óráfc,
afc eiga nokkufc undir O’Donnel, og ekki hlýddi afc taka sáttum af
rjettum landráfcamanni. Ljet ])á drottning til leifcast, gjörfci enga
menn á fund O’Donnels og ófrifcurinn hófst afc nýju. Nú söfnufcu
menn lifci á báfcar hendur; O’Donnel sendi memi frá sjer sufcur á
Spán og ljet skera upp herör um allt land, þar sem menn hans fóru,
hann setti Concha fyrir þetta lifc. O’Donnel samdi ávarp, og bafc
alla menn afc grípa til vopna til afc frelsa konungdóminn úr klóm
ósvífnra ráfcgjafa, en bjarga frelsi þjófcarinnar, stjórnarskránni og rjett-
indum sínum. þetta er í ávarpinu: (lVjer viljum, afc konungdóm-
inum sje ekki haggafc, en vjer viljum ekki, afc nein varmenni smáni
hann; vjer viljum afc stjórnafc sje eptir stjórnarskránni, og í engu