Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 22

Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 22
22 Ó Ð I N N Köln, og brot úr sögu dómkirkjunnar. Eftir S. K. Steindórs. Eins og kunnugt er, eru einkum tvær trúarbragða- skoðanir ríkjandi í Þýskalandi. Er þar aðalvígi og S. K. Steindórs. átthagar trúarkenninga þeirra, sem kendar eru við dr. Martein Lúiher. Eru nú í Þýskalandi rúmar 40 miljónir manna Lútherstrúar, og búa þeir einkum í norðurhlutum landsins, og Wúrtemberg og Saxlandi. í sumum hjeruðum landsins eru íbúarnir aftur á móti nær eingöngu kaþólskrar trúar; má þar einkum til- nefna Bayern og hjeruð þau, er liggja að fljótinu Rín. Og eru rúmar 20 miljónir kaþólskra manna í Þýska- landi (eða 1934, 32 o/o þjóðarinnar). Erkibiskupsdæmið Köln er langsamlega fólksflesta kaþólska biskups- dæmið í Þýskalandi. Samkvæmt nýlegum skýrslum eru sem næst 3 þúsund prestar starfandi þar, en tala ka- þólska manna um 4 miljónir. Munkaklaustur voru og talin vera yfir 80, en nunnuklaustur um 520 að tölu. Eru þetta fróðlegar tölur fyrir þá menn, sem halda, að klausturlíf sje að hverfa úr sögunni og verða úr- elt fyrirbrigði. Köln stendur í dalverpi nokkru við Rínarfljótið; er þar milt og þægilegt loftslag, og brosandi engi blasa við augum til beggja handa. Köln er hin kaþólska höfuðborg þýska ríkisins og mesta verslunar- og við- skiftaborg í hinum námuauðugu verksmiðjuhjeruðum Rínarlanda. Borgin er grundvölluð af Rómverjum, árið 38 fyrir Krists burð, að því er talið er. En um árið 50 eftir Krist fær borgin nafnið »Colonia Claudi- ana Agrippinensis*; síðan styttist nafnið í Colonia, svo úr varð nafnið Köln, er tímar liðu. Oamla nafnið var borginni gefið til heiðurs Agrippinu, konu Clau- diusar keisara, en hún var fædd í Köln. A 4. öld varð Köln biskupssetur, en erkibiskupssetur á 8. öld, og er erkibiskupinn nú einnig kardínáli. Á miðöldunum var Köln ein af »Hansa-borgunum«, og gerðist hún mjög fræg á þeim tímum, meðal ann- ars sem háskólaborg og gróðrarstöð lista og vísinda. Enda vitna ýmsar byggingar frá þeim tímum um stór- hug þann og listasmekk, sem þar ríkti. Bæði dóm- kirkjan fræga og margar aðrar byggingar frá þeim tímum eru talin vera sígild og ómetanleg listaverk. Þegar talað er um Köln sem mentasetur á mið- öldum, er rjett að minnast lítið eitt á þann manninn, sem gerði garðinn hvað frægastan, Albert mikla frá Köln, eða Albertus Magnus, eins og hann er venju- lega kallaður. Hann fæddist árið 1193 í smábæ í Schwaben. Um æsku hans veit maður ekki mikið, en talið er, að hann hafi gengið í klausturreglu hl. Dom- inicusar árið 1223 (regla þessi var stofnuð árið 1215) fyrir áhrif yfirmanns reglunnar á þessum slóð- um, er jórdanus hjet. Seinna varð Albert kennari í Köln og jafnan kendur við þá borg; einnig var hann kennari við skólana í Hildisheim, Freiburg, Regens- burg, Strassburg og París. Árið 1254 var einn af lærisveinum hans í Köln1) Tómas frá Aquino, er síðar varð einhver merkasti heimspekingur og guðfræðingur miðaldanna. Albert skrifaði stórmerkileg vísindarit um guðfræði og heimspeki, og einnig skrifaði hann nákvæma rit- gerð um jurta- og dýralíf í Þýskalandi á þeim tímum. Hann var talinn vera mesti undramaður, sökum marg- háttaðrar þekkingar sinnar, og raunverulega var hann einn hinn mesti fjölsnillingur allra tíma. Árið 1254 varð hann fylkisstjóri (provincial) dóminikana-reglunnar í Þýskalandi. Árið 1260 varð hann biskup í Regents- burg, en kaus heldur að vera venjulegur munkur og kennari, og bað því um lausn frá þeirri vegsemd Árið 1277 tók hann sjer ferð á hendur og fór til Parísar til að verja kenningar lærisveins síns, Tóm- asar frá Aquino, sem áður er nefndur, en þá var dáinn. (Hann dó árið 1274). Albert mikli andaðist fyrir rúmum 650 árum, árið 1280, fjörgamall maður, 87 ára að aldri, og er hann grafinn í St. Andreas-kirkjunni í Köln. Gregor páfi 15. beatificeraði hann, eða tók hann í tölu hinna 1) Sjá greinina „Dýridagur" í Lesbók Morgunblaðsins 15. júní 1930.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.