Óðinn - 01.01.1936, Qupperneq 26

26
Ó Ð I N N
17. )uni
fyrir mörgum árum.
I.
Kaldur hafði Kára óður
kyrking sett í vorsins gróður;
samt var bjartur sólskinsdagur.
Seytjándi júní rann upp fagur.
Flögg og veifur flöktu’ á stöngum,
fólkið streymdi niður í bæinn,
til að heyra’ í sigursöngum
sungið lof, er helgar daginn;
lof, sem allir einum rómi
undir taka. Þjóðar dómi
skal nú lýst. í landi settur
lýðs og sögu hæstirjettur.
Það, sem mælir þjóðar tunga,
það skal dæmast satt og rjett,
sagnablöðum fornum flett
fyrir bæði gamla og unga,
rifja upp alt, sem almenningur
undir best og ljúfast syngur.
Vfir djúpið andans kyrra
orðin þau, sem vöktu trú
hjer í fyrra’ og hittifyrra,
heyrast skulu einnig nú.
Allra fylgi er það besta.
Ef það fæst ei, þá er næst,
að reyna til að fá sem flesta.
Fyrir því skal bjóða hæst.
Þess skal gætt, að þjóðarvilja
þegar vekja’ og skapa ber,
löngum mesta listin er,
að leiða þá, sem ekkert skilja.
II.
Þar sem múgur þjettast saman
þyrpist, fyllir götu og torg,
ræðupalla fyrir framan
flokkanna í miðri borg,
heyrast gjalla húrra-ópin
hátt og snjalt, því kepst er við
að ná í stærsta heyrenda’ hópinn,
heilla til sín fylgilið.
Eitt má heyra á öllum pöllum,
alstaðar er nefndur ]ón,
og alstaðar með einum tón,
og hlustað á hans hrós af öllum.
Hann einn á hlut í allra vonum,
allir segjast fylgja honum,
og frá rjettu ekki víkja,
þótt aðrir vilji stefnu hans svíkja.
III.
Hjer er ræða’, er heldur einn*
frelsisgarpur, flokks síns hetja,
framgjarn, mælskur, til að hvetja
heyrendurna, hreinn og beinn:
Þessi dagur, þjóðin mín,
þínum besta og mesta syni,
]óni heitnum Sigurðssyni,
helgast. Sá var hetjan þín.
Hann þitt merki hóf og setti
hátt, og fyrir þínum rjetti
barðist alla æfi sína.
Er hann skýrði sögu þína,
fann hann öll hin rjettu rök,
rakti og skýrði hverja sök,
sýndi’, að fornu sáttmálarnir
skólinn á einnig mikla og glæsta sögu að baki. Hann
var stofnaður árið 1388 og mun hafa starfað sleitu-
laust síðan, nema á árunum 1794 — 1814, eða á ár-
unum, sem Köln var undir frönskum yfirráðum. Á
síðari árum hefur verið hörð samkepni og allmikill
nágrannakrytur milli háskólanna í Köln og í Bonn.
í Köln mætast spor hins gamla og nýja tíma, eins
og reyndar við má búast í borg, sem á jafnlanga
sögu að baki, og gcfur það borginni einkennilegan
og skemtilegan blæ. Gleðskapur og skemtanir eru
þar miklar. Eru hinar svonefndu kjötkveðjuhátíðir
mjög frægar, og eru ekki taldar standa neitt að baki
hinum alþektu kjötkveðjuhátíðum í Nissa. Gleðskapur
þessi er alt af haldinn, rjett áður en langafastan byrj-
ar. Eigi er með öllu laust við, að sumum Norður-
landabúum finnist gleðskapur þessi vera nokkuð ærsla-
fenginn og bera vott um barnslegt lundarfar. En Rín-
lendingar eru þannig, þeir eru ljettlyndir og njóta
líðandi stundar. Þeir eru ástúðlegir og viðfeldnir í
viðmóti, en eigi að síður ötulir og duglegir athafna-
menn; enda hefur Köln um langan aldur verið fræg
fyrir margs konar iðnað, einkum hin frægu »Kölnarvötn«.
Það er víst óhætt að fullyrða, að Köln er ein af
þeim borgum, sem flesta langar til að sjá aftur, sem
einu sinni hafa komið þangað.
®®®