Óðinn - 01.01.1936, Síða 28

ÓÐINN
Ö8
og líka elskar feðra Frón,
og færir einnig á það sönnur,
að hún feti’ í fótspor hans
frelsisbraut, og þessa lands
farsæld öll og framtíð ný
fólgin einmitt sje í því,
að hjer ráði’ hann einn í landi.
Því hinn sje allra heilla fjandi
og bæði landi’ og lýð til tjóns,
misskilji’ alt, sem mestu varðar,
í málum sinnar fósturjarðar,
og rangfæri alt í ritum ]óns.
Sá flokkur einnig fjekk að hlýða
fagra hvataræðu á
um frelsi’ og manndáð fyrri tíða
og foringjans mikla stefnuskrá.
Og vel á öllu veit hann skil,
og varð því líka fyrri til,
að sæma Jón með sveigi nú
og sverja honum flokksins trú.
(1. flokkur kemur).
Foringitm:
Við erum komnir. Víkið þið,
sem vissuð aldrei stefnu rjetta
og munduð aldrei markið setta
af forsetanum. — Farið þið!
Foringi 2. flokks:
Flokkur okkar vísar veginn
í viðreisn allri þessa Iands,
og nú við legstein leiðtogans
hans fáni var hjer fyrst upp dreginn.
Foringi /. f/okks:
Okkar fáni á að blakta
yfir hetjum þessa lands.
Enginn svikafáni flakta
fær á moldum leiðtogans.
Fylking landsins frjálsu barna
fána sinn skal reisa þarna.
Foringi 2. flokks:
Reiturinn er í vorri vörn.
Við erum landsins frjálsu börn.
Foringi 1. flokks:
Við erum landsins varnarsveit.
Víkið burt frá þessum reit
þjóðniðingar, þýja synir,
þið eruð landsins fjenda vinir.
Foringi 2. flokks:
Glópar, fantar, glæfralýður,
gangið burt frá þessum stað.
Hann mun verja, vitið það,
okkar skari frækinn, fríður.
Foringi 1. flokks:
Þið skuluð víkja, þrælalið.
Þjóðarkjarninn erum við.
Foringi 2. flokks:
Þið eruð landi og þjóð til skammar.
Þann, sem mesta heimsku gjammar
og óráðsrugl, hann eltið þið.
V.
Hættið slíkri þrætu! — þá
þrumurödd ein heyrist óma.
Látið aðra hlýrri hljóma
hjartastrengjum ykkar ná!
Allir vilja eitt og sama,
efla þjóðar veg og frama;
vinna’ að frelsi fósturjarðar.
Framtíð hennar mestu varðar,
að hatursmálum hafnið þið,
haldið hver við annan frið.
Sundruð þjóð ei sigra má.
Saman tengið krafta alla.
Látið niður fjandskap falla.
Svo mun þjóðin sigri ná.
Rödd:
Hvaðan heyrðist hljómur sá?
Önnur rödd:
Hann kom út úr varðans steini,
þessi ómur hái, hreini.
Þriðja rödd:
Hann kom ofan himnum frá.
Fjórða rödd:
Hann kom út úr hugans leyni
hverjum góðum manni hjá,
ekki’ af himni, ekki’ úr steini;
okkur sjálfum kom hann frá,
þaðan, sem að reynast runnar
raddir vöktu samvfskunnar.
Fimta rödd:
Hann, sem mælti, vill, að við
vinnum saman, gerum frið.