Óðinn - 01.01.1936, Síða 49

Óðinn - 01.01.1936, Síða 49
Ó Ð I N N 49 Jakob Símonarson á Brekku við Hofsós. Fæddur 6. jan. 1864. — Dáinn 24. okt. 1935. Jakob var fæddur í Hólakoti á Höfðaströnd, og voru foreldrar hans Símon Sigvaldason, bóndi þar, og kona hans Hólmfríður Jakobsdóttir. Þeir voru bræðrasynir Sigvaldi Þorsteinsson, kaupm. á Akureyri, og Jakob, en í framætt var Jakob af merkum bænda- ættum í Skagafirði, og náskyldur þeim Sigurði málara, Sigurði Guðmundssyni, byggingameistara í Reykjavík, og Arasens-ættinni. Jakob misti föður sinn ungur. Heimilið var fátækt og systkini hans öll á ungum aldri, Varð hann því strax, unglingurinn, að taka upp harðvítuga baráttu fyrir tilveru sinni og sinna nánustu, því að hann varð þá strax að veita móður sinni alla þá aðstoð, er hann var megnugur, til þess að koma upp yngri systkinum sínum. Þurfti hann því strax á barnsaldri að leggja hart að sjer að vinna og óefað oft um megn fram. En hann var kjarkmikill og óvílinn, svo erfiðleikarnir stæltu hann, en beygðu ekki. En þetta mun jafnframt hafa mótað skapgerð hans til meira harðlyndis en annars hefði orðið. Jakob ól svo að kalla allan aldur sinn á æsku- stöðvunum. Hann var að vísu eitt ár, sem unglingur, hjá Pjetri í Hofdölum, frænda sínum, og þrjú ár austur í Þingeyjarsýslu, en annars óslitið á Höfðaströndinni. Sannaðist því á honum hið fornkveðna, að »röm er sú taug, | er rekka dregur | föðurtúna tiU. Snemma bar á tápi og atgervi Jakobs til sálar og líkama, og á óslökkvandi fróðleiksþrá, en ástæður voru óhagstæðar til þess að fullnægja henni. En um það, hve mikið var í manninn spunnið, ber það best vitni, að rúmlega tvítugur að aldri var hann ráðinn sem ráðsmaður til sjera Þorleifs á Skinnastað. Taldi Jakob sig hafa haft mjög gott af veru sinni hjá þeim merka mentamanni og fræðaþul, og tókst með þeim sjera Þorleifi hin kærasta vinátta, sem hjelst meðan báðir lifðu. Þar eystra kvæntist Jakob Maríu Þórðardóttur, sem enn er á lífi í Reykjavík, og eignuðust þau einn son, Vilhelm, cand. phil. í Reykjavík. Árið 1890 reisti Jakob sjer lítið, en snoturt, íbúðar- hús á bakkanum norðan við Hofsós, rjett ofan við sjóinn, og með höfnina og kauptúnið rjett sunnan við. Hofsós-bakkinn stendur hátt, og er þaðan hin feg- ursta útsýn yfir Skagafjörð, sem þaðan blasir við í hinni stórfenglegu fegurð sinni. Jakob varð fyrstur manna til að nema þarna land, því hann tók þegar dálitla landspildu til ræktunar kring um bústað sinn. Landið var magurt og gróðursnautt, en honum tókst á fáum árum að breyta því í grösugt og fagurt tún, og þarna bjó hann alla stund síðan. Jakob var óvenjulegur maður fyrir margra hluta sakir. 011 verk ljeku í höndum hans, hvort heldur til lands eða sjávar. Hann var afburða sjómaður, og stund- aði sjó, bæði sem formaður og háseti, um fjölda mörg ár. Hann var smiður ágætur, bæði á trje og járn, og smíðaði jafnt hús sem báta, og alt með afburð- um vandað og traust, og til hvers verks var hann af kunnug- um talinn gildur tveggja manna maki, enda karlmenni að burðum. Og svo var ákafinn mikill, að oft vann Jakob 16, og jafnvel 20, stundir í sólarhring, en slík óhófleg þrekeyðsla fór að lokum með heilsu hans, og hin síðustu tíu árin var hann óvinnufær. Veikindin bar hann með þreki og karlmensku. Jakob var gáfaður í besta lagi. Minnið var óbilugt, og hjelt hann því óskertu fram í dauðann. Það var unun að heyra hann segja frá liðnum atburðum. Hann gat dregið upp svo skýrar myndir af mönnum og at- burðum þeim, sem hann sagði frá, að áheyrandinn bókstaflega sá það fyrir sjer. Hann var hagorður í besta lagi, en hafði það lítt um hönd. í orðasennu var hann harðskeyttur og markviss, þegar því var að skifta, og þótti sumum ekki gott að verða fyrir skeyt- um hans, er svo stóð á. Jakob hafði aflað sjer allmikillar og haldgóðrar sjálfsmentunar; var víðlesinn og fylgdist vel með fram til hins síðasta í öllu því, er laut að verklegum fram- kvæmdum og sjálfstæði þjóðarinnar. Fór hann ekki í neina launkofa með skoðanir sínar, hvorki á mönnum nje málefnum, því hann var maður hreinskilinn og einarður; en skoðanir hans voru ávalt bygðar á bjargi traustra röksemda. Vmsir töldu Jakob harðlyndan og óþjálan viður- skiftis. Sannleikurinn var sá, að lífið hafði farið um
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94

x

Óðinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.