Óðinn - 01.01.1936, Síða 69

Óðinn - 01.01.1936, Síða 69
Ó Ð I N N 69 Líkblæjan. Leikur í einum þæiti, eftir Guttorm J. Guttormsson. Persónur: Gamla konan. — Unga konan. — Maðurinn. [Stofa í gömlum og nýjum stU, dyr að herbergi til vinstri handar. Framarlega til hægri eru útidyrnar. Innar á sama vegg er gluggi, annar gluggi í baksýn. Báðir gluggarnir eru nærri byrgðir af dauðum og lifandi blómum. Húsbúnaðurinn er bæði gamall og nýr. Birtan í stofunni er mikil og mjög undarleg, eins og sól skíni inn um annan gluggann, en tungl inn um hinn. Unga konan, í mjallhvítum gamaldags kjól, stendur og er að föndra við langt brúðarlín. Gamla konan, jafnhá ungu konunni, en miklu gildari, lík henni í andlitsfalli, en gráhærð, í svörtum ný- tlsku kjól, situr og er að prjóna]. Gamla konan: Er það ekki undarlegt, að hon- um skuli lítast betur á þig en mig; jeg er þó miklu yngri en þú, eins og þú veitst. Unga konan: En þú ert miklu ellilegri en jeg, eins og eðlilegt er. — Verst og örðugast viðfangs er það, að hann þolir ekki nærveru þína, ásamt minni. Gamla konan: Hann verður nú að sætta sig við það, pilturinn, að þola nærveru okkar beggja í senn; ekki förum við, þú og jeg, að skilja eða skifta okkur meðan við erum báðar lifandi. Unga konan: En hann vill ekki eiga nema mig. Gamla konan: Hann verður nú að gera sjer að góðu að eiga okkur báðar eða þá hvoruga, heillin. Unga konan: Það gerir hann aldrei. Gamla konan: Ef hann verður nógu ástfang- inn í þjer — það er alt sem þarf — svo ástfanginn, að hann megi aldrei af þjer sjá og vilji vinna til að hafa mig, til að geta notið þín. Unga konan (döpur í bragði): Hann getur aldrei elskað mig svo heitt. Gamla konan: Hann verður þá að elska mig í staðinn. Hann amast við mjer af því hann þekkir mig ekki. Hann verður að fá að vita, að jeg er sú yngri okkar tveggja og sú eiginlega, sem er til fram- búðar. Það er ekki víst, að honum finnist nóg, að þú hafir einhvern tíma verið til. ]eg er sú eiginlega, sem hann getur sameinast í veruleika — ef til þess kemur. Unga konan (æst): Þú ætlar þó ekki að fara að lokka hann frá mjer; taka ást hans frá mjer? Gamla konan: Nei. Mjer er einmitt umhugað um að hann fái að njóta okkar beggja sameiginlega, sambandið milli okkar og hans væri rjett eins og það ætti að vera, ef honum litist eins vel á mig og þig, og þætti jafn vænt um okkur báðar. U n g a k o n a n: ]á, en jeg sje engan veg til þess. Mjer fyndist eina ráðið — ef þú gætir skilið við mig og látið mig eina um hann. Gamla konan (hættir skyndilega að prjóna — horfir fyrir ofan gleraugun á ungu konuna): Hvað áttu við, manneskja? Unga konan (hikandi): Þú veitst — ef þú gerir það ekki,þá er hamingja hansog hamingja mín og líf í veði- Gamla konan: Hvað áttu svo sem við! Ætl- astu til, að jeg fari að fyrirfara sjálfri mjer til að vera úr veginum? (Hamast að prjóna). Ó, jeg held þjer veiti ekki af að eiga mig að — ekki síst ef þú ætlar nú að fara að gifta þig. ]eg hef svo miklu meiri lífs- reynslu en þú, sem eðlilegt er, af því jeg er yngri en þú. Þú ert svo miklu eldri en jeg og hefur enga verulega lífsreynslu, sem ekki er von. Nei, góða mín, jeg yfirgef þig ekki nú, þegar mest liggur við. Unga konan (einbeitt): En ef þú yfirgefur mig ekki, þá er úti um alt, nema þig. Er meira vert um þig eina en okkur tvö, sem unnumst hugástum? Gamla konan (hættir að prjóna): Hverju ertu að glósa? spyr jeg einu sinni enn. A jeg að ganga út og hengja mig? Unga konan (í hálfum hljóðum): Þú ræður, hvernig þú fer að því. Gamla konan: Að drepa mig, áttu við, vegna ykkar? Unga konan: ]á. Gamla konan (hás): Kanske þá að þú viljir drepa mig til að losast við mig. (Leggur frá sjer prjónana). Dreptu mig þá, gerðu svo vel. Unga konan: Ef það væri á mínu valdi, mundi jeg gera það. Gamla konan (lömuð): ]eg held þú sjert orðin brjáluð, manneskja. Ætli jeg þurfi ekki að líta eftir þjer! (stynur). Unga konan (með ofsa): ]eg afsegi, að þú lítir eftir mjer. ]eg krefst að þú farir, farir og komir aldrei fyrir augu mín nje elskhuga míns, hættir að elta mig eins og draugur — farir fljótt — strax — áður en hann kemur. Gamla konan (stendur upp — gleymir öllu, sem er á undan gengið — dansar af fögnuði og til- hlökkun fram fyrir spegilinn): Ó, ætlar hann að koma? Kemur hann í dag, elskan?
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94

x

Óðinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.