Óðinn - 01.01.1936, Qupperneq 69

Ó Ð I N N
69
Líkblæjan.
Leikur í einum þæiti, eftir Guttorm J. Guttormsson.
Persónur:
Gamla konan. — Unga konan. — Maðurinn.
[Stofa í gömlum og nýjum stU, dyr að herbergi til
vinstri handar. Framarlega til hægri eru útidyrnar.
Innar á sama vegg er gluggi, annar gluggi í baksýn.
Báðir gluggarnir eru nærri byrgðir af dauðum og
lifandi blómum. Húsbúnaðurinn er bæði gamall og
nýr. Birtan í stofunni er mikil og mjög undarleg,
eins og sól skíni inn um annan gluggann, en tungl
inn um hinn. Unga konan, í mjallhvítum gamaldags
kjól, stendur og er að föndra við langt brúðarlín.
Gamla konan, jafnhá ungu konunni, en miklu gildari,
lík henni í andlitsfalli, en gráhærð, í svörtum ný-
tlsku kjól, situr og er að prjóna].
Gamla konan: Er það ekki undarlegt, að hon-
um skuli lítast betur á þig en mig; jeg er þó miklu
yngri en þú, eins og þú veitst.
Unga konan: En þú ert miklu ellilegri en jeg,
eins og eðlilegt er. — Verst og örðugast viðfangs
er það, að hann þolir ekki nærveru þína, ásamt minni.
Gamla konan: Hann verður nú að sætta sig
við það, pilturinn, að þola nærveru okkar beggja í
senn; ekki förum við, þú og jeg, að skilja eða skifta
okkur meðan við erum báðar lifandi.
Unga konan: En hann vill ekki eiga nema mig.
Gamla konan: Hann verður nú að gera sjer
að góðu að eiga okkur báðar eða þá hvoruga, heillin.
Unga konan: Það gerir hann aldrei.
Gamla konan: Ef hann verður nógu ástfang-
inn í þjer — það er alt sem þarf — svo ástfanginn,
að hann megi aldrei af þjer sjá og vilji vinna til að
hafa mig, til að geta notið þín.
Unga konan (döpur í bragði): Hann getur
aldrei elskað mig svo heitt.
Gamla konan: Hann verður þá að elska mig
í staðinn. Hann amast við mjer af því hann þekkir
mig ekki. Hann verður að fá að vita, að jeg er sú
yngri okkar tveggja og sú eiginlega, sem er til fram-
búðar. Það er ekki víst, að honum finnist nóg, að þú
hafir einhvern tíma verið til. ]eg er sú eiginlega, sem
hann getur sameinast í veruleika — ef til þess
kemur.
Unga konan (æst): Þú ætlar þó ekki að fara
að lokka hann frá mjer; taka ást hans frá mjer?
Gamla konan: Nei. Mjer er einmitt umhugað
um að hann fái að njóta okkar beggja sameiginlega,
sambandið milli okkar og hans væri rjett eins og það
ætti að vera, ef honum litist eins vel á mig og þig,
og þætti jafn vænt um okkur báðar.
U n g a k o n a n: ]á, en jeg sje engan veg til þess.
Mjer fyndist eina ráðið — ef þú gætir skilið við mig
og látið mig eina um hann.
Gamla konan (hættir skyndilega að prjóna —
horfir fyrir ofan gleraugun á ungu konuna): Hvað
áttu við, manneskja?
Unga konan (hikandi): Þú veitst — ef þú gerir það
ekki,þá er hamingja hansog hamingja mín og líf í veði-
Gamla konan: Hvað áttu svo sem við! Ætl-
astu til, að jeg fari að fyrirfara sjálfri mjer til að vera
úr veginum? (Hamast að prjóna). Ó, jeg held þjer
veiti ekki af að eiga mig að — ekki síst ef þú ætlar
nú að fara að gifta þig. ]eg hef svo miklu meiri lífs-
reynslu en þú, sem eðlilegt er, af því jeg er yngri
en þú. Þú ert svo miklu eldri en jeg og hefur enga
verulega lífsreynslu, sem ekki er von. Nei, góða mín,
jeg yfirgef þig ekki nú, þegar mest liggur við.
Unga konan (einbeitt): En ef þú yfirgefur mig
ekki, þá er úti um alt, nema þig. Er meira vert um
þig eina en okkur tvö, sem unnumst hugástum?
Gamla konan (hættir að prjóna): Hverju ertu
að glósa? spyr jeg einu sinni enn. A jeg að ganga út
og hengja mig?
Unga konan (í hálfum hljóðum): Þú ræður,
hvernig þú fer að því.
Gamla konan: Að drepa mig, áttu við, vegna
ykkar?
Unga konan: ]á.
Gamla konan (hás): Kanske þá að þú viljir
drepa mig til að losast við mig. (Leggur frá sjer
prjónana). Dreptu mig þá, gerðu svo vel.
Unga konan: Ef það væri á mínu valdi, mundi
jeg gera það.
Gamla konan (lömuð): ]eg held þú sjert orðin
brjáluð, manneskja. Ætli jeg þurfi ekki að líta eftir
þjer! (stynur).
Unga konan (með ofsa): ]eg afsegi, að þú
lítir eftir mjer. ]eg krefst að þú farir, farir og komir
aldrei fyrir augu mín nje elskhuga míns, hættir að
elta mig eins og draugur — farir fljótt — strax —
áður en hann kemur.
Gamla konan (stendur upp — gleymir öllu,
sem er á undan gengið — dansar af fögnuði og til-
hlökkun fram fyrir spegilinn): Ó, ætlar hann að
koma? Kemur hann í dag, elskan?