Óðinn - 01.01.1936, Qupperneq 83

0 Ð I N N
83
12,000 manns í sæti, en nú var fjórðungur hringsins
aftjaldaður með þvertjaldi; en fyrir framan tjaldið var
feikna-mikill pallur, og á honum voru sæti fyrir 300
manns. Þar sátu gestir fundarins. Pallurinn var mann-
hæðar hár og gekk fram í stórum boga. E:n í kring
um pallinn voru borð, og við þau sátu margir blaða-
menn frá ýmsum blöðum víðsvegar í Ameríku. Fremst
á pallinum var borð og stóll bak við; það var forseta-
stóllinn, og við borðið áttu þeir að standa, sem ræður
hjeldu. — A leiksviðinu niðri á gólfinu voru raðir af
stólum. — ]eg komst að því seinna, að hvert ríki
hafði sinn ákveðna stað, og fulltrúar háskólanna í
hverju ríki höfðu þar sæti sín. Aðgöngumiðarnir voru
af ýmsum litum og hverjar inngöngudyr höfðu sinn
lit, til þess að þeir, sem gengu inn um rjettar dyr,
ættu sem skemst í sæti sín. Ollu var raðað niður
með hinni mestu snild, og voru 200 ungir stúdentar
leiðbeinendur til sæta. Klukkan 2 voru allir komnir
í sæti, og fimm mínútum eftir tvö var öllum dyrum
hússins lokað, og komust þá ekki fundarmenn inn,
ef þeir urðu þetta of seinir. Fundarmenn voru 5031,
það voru fulltrúar frá háskólunum (Universities) og
æðri mentaskólum (Colleges) í Bandaríkjunum og
Canada, og þar að auki um 300 gestir fundarins.
Fjelag það, sem stóð fyrir þessum fundi, heitir:
«Student Volunteer Movement for Foreign Mission*.
(Kristiboðshreyfing sjálfboðaliðs stúdenta). Þetta fje-
lag heldur slíka stórfundi fjórða hvert ár. — Turner
hafði kosið mjer sæti fremst á pallinum, þannig, að
jeg var mjög nálægt ræðumönnunum og gat sjeð
framan í þá, meðan þeir töluðu. Það var mjög mikill
kostur fyrir mig. Jeg hafði ekki haft hugmynd um
það á leiðinni, að ferðafjelagi minn, Fennel P. Turner,
var yfir-framkvæmdastjóri þessa stóra fjelags, og hafði
staðið fyrir öllum undirbúningi fundarins. — ]eg var
Guði mjög þakklátur, sem hafði stjórnað þessu svo,
að jeg hafði rekist einmitt á þennan ágætismann. —
Forseti fundanna var hinn heimsþekti stúdentaforingi
]ohn R. Mott, og hef jeg minst á hann áður í sam-
bandi við alþjóðaþing K. F. U. M. í Oslo 1902. —
Hann mundi eftir mjer og heilsaði mjer með nafni.
Þarna á fundinum voru margir nafnkunnir menn,
og foringjar í ýmsum kirkjudeildum, og kyntist jeg
ýmsum þeirra, sem bjuggu á sama hóteli og jeg.
]eg hafði og lesið um ýmsa af þeim, eða bækur
eftir þá. — Voru þetta mjög dýrlegir dagar. — ]ohn
R. Mott opnaði þingið með mikilli ræðu. Hann er
stórkostlegur mælskumaður. Röddin er mikil og þægi-
leg. Ræðumanns tilburðir fáir og blátt áfram, en bak
við hið skrúðlausa mál er sem falinn innri eldur
brennandi áhuga, sem hefur í sjer mikinn sannfær-
ingarkraft. — Um kvöldið kl. 8 töluðu tvair ágætir
menn, og var annar þeirra Robert Speer, sem lengi
hafði verið einn af aðalmönnum K. F. U. M.-hreyfing-
arinnar í New-York. Hann hafði fyrir nokkrum árum
skrifað bók um líf eins af glæsilegusfu forvígismönn-
um stúdenta-hreyfingarinnar, Hugh Mc Allisher Beaver,
sem dó í fullum æskublóma sínum, svo hreinn og fagur,
svo heilhuga lærisveinn ]esú Krisfs, að ljóma bar af
starfi hans um alla háskóla Ameríku. — Jeg hafði oft
lesið þá bók, mjer til mikillar gleði, og þótti mjer
vænt um að kynnast höfundi hennar persónulega.
Það, sem hreif mig mest, var samt söngurinn; það
var sungið einraddað, en með svo miklu fjöri og
krafti, að mjer fanst það líkjast »gný margra vatna«.
]eg þóttist aldrei hafa heyrt slíkan söng áður. —
Eftir kvöldmótið fór jeg heim á hótelið, og var þar
á eftir einn í herbergi mínu. Áramótin voru að nálg-
ast og jeg var í anda með vinum mínum heima, sem
um miðnættið halda bænastund. ]eg var svo hrifinn
af því, að hugsa um handleiðslu Guðs á mjer,
sem hafði gefið mjer á þessum áramótum leyfi til þess
að vera í slíkum æskuskara, sem kominn var saman
til þess að útbreiða Guðs ríki á jörð. — Þegar
klukkuna vantaði 5 mínútur í tólf á miðnætti, tóku
allar klukkur borgarinnar að duna. Það var stór-
kostleg hringing, því það eru um 300 kirkjur í bæn-
um. — Svo tóku skipin til að blása, og allar verk-
smiðjur, og varð af því gnýr svo mikill, að jeg hafði
aldrei slíkan heyrt. — Þannig gekk árið 1914 í garð
fyrir mig.
Á nýársdag voru þrjár samkomur. Um morguninn
kl. 9 — 12, síðdegis kl. 2—4, og kl. 8 — 10 um kvöldið.
Á milli samkomanna var mikið líf í hinum stóra for-
sal hótelsins; þar var tækifæri til að kynnast ýmsum
af beiðursgestum fundarins. Þar kyntist jeg náfrænda
Hugh Beavers og sagði hann mjer margt um frænda
sinn, og varð ákaflega glaður yfir því, að nafn hans var
kunnugt í K.F.U.M. á íslandi; þarna kyntist jeg einnig
George Drach, forseta Evangelisku general-synod-
unnar í Bandaríkjunum; hann var mjer sjerstaklega
góður. Hann sagði mjer, að síðdegis næsta dag ættu
að vera samkomur í hinum ýmsu kirkjum borgar-
innar, þar sem hinar ýmsu kirkjudeildir ættu að hafa
sjerfundi. Lútherskir fundarmenn ættu að koma saman
í »The first Lutheran church*, og yrðu þar haldnar
stuttar ræður um hinar ýmsu greinar lúthersku kirkj-
unnar, og lagði að mjer að tala um íslensku kirkj-
una og K. F. U. M., og sagði, að það ætti að eins að
taka 15 mín. Eftir nokkrar vífilengjur lofaði jeg þessu.