Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Qupperneq 74

74
var illa farið, að ekki varð innfært í lögin eptir mínu
frumvarpi, að allt ætti að vera með latínuhönd, þá
hefðum við komizt hjá öllu þessu. Jeg vildi enn,
ef mögulegt væri, að það yrði þar innsett, áður
prentað verði. Jeg vil engan veginn, að við látum
undan nokkurra ósk í því skyni; því það væri bæði
i sjálfu sjer órjett og þar hjá skaðlegt, kannske
meira en þú hugsar; þykir mjer það þar að auki
lítilmannlegt að bregða sinni ráðstöfun og taka upp
lakara eptir annara geðþekkni.
Fyrst er það órjett, þvi það íslenzka stafrof hefir
af alda öðli verið það latínska, allt siðan menn
slepptu rúnunum, og aldrei álitið fyrir annað eða1 2
þjóðlegt. þ»etta sanna jeg með cod. Worm. af
Snorraeddu og Skáldu.............................3.
Hjer af er auðsjeð: 1) að þeir í gamla daga höfðu
mikið skýra hugmynd um framandi stafrof og mis-
mun á þeim. 2) að þeir álita sitt fyrir latínuletur,
sem það og er, því það var nærri sama hönd um
alla Norðurálfuna, sem menn skrifuðu með bæði lat-
inu og móðurmálin, og vóru latinskar bækur lengi
nokkuð jafnvel prentaðar með sömu stýlum, þangað
til valskir köstuðu burt öllu munkastássinu, bæði í
latínskum bókum og völskum og tóku upp það ekta
gamla, sem og aðrar þjóðir flestar hafa tekið upp
eptir þeim nú á dögum. En vilji menn endilega
halda því gamla múnkaletri, þvi láta menn þá ekki
steypa stýla eptir því, sem brúkað var í gamla daga?
þ>ví það gotneska letrið, sem við höfum fengið af
1) þannig! Á ef til vill að vera cw? Útg.
2) Hjer tilfærir Rask klausu úr fyrstu stafrofsritgjörðinni í
Sn. E. (Á. M.) II, bls. 10—12: En af þvi at tungurnar eru
úlíkar hver annari....................................ok þeim
öðrum, er mér þótti í þurfa. Utg.