Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1952, Síða 194

194
MAGNÚS MÁR LÁRUSSON
mætti sem (Pag. 4 verso) bezt oc bradligazt uerda bygdur. þa er þinga monnum hardla
naudsy/ilígt nockud til ad leggia Ef kirkian sialf er ecki j færum þar um med sinu eigia
godze oc þar sem fleire eru olltore en/i eitt þáa maa þau uel þar til taka þafat þau eru
til þessa hlutar oc suo til fontgiordar uel skicka/d/g. Wor herra jeías christus er
uerdugar ad hafa sitt sæte oc rum j k/'rkiunzie Þetta sie nu talad um predikunarstolin/i.
Fonturin// eda skirnarsáaren//. skaZ alltid uera þarr oc klaar hier j kirkiunne vtan þaa
nockrt barn kan/i til skirnar hingad ad koma. þaa skaZ kirkiu bondinra faa til skiolr
at klaart uat// sie sokt j fontin/z. þuiat uor herra jesas christus uar sialfur skirdur j
hreinu ren/zannda vatzze. A uetrar tima maa uel uerma nockud uatni/Z. þuiat skirnen
er sett bornuna/a til Saluhialpar ena eigi til lífs skada. 011 bora skaZ til kirkiu færa oc
láata prest skira utaa lifs haaske gange ad og er allra skickaaligazt ad þacZ sie til kirkiu
fært þaa heilagt er Suo barnid sie skirt þaa flester ero uid. Aller þeir sem hier eru
skaZu hæfa fanginu ad fontinao/. þui heilaga stormerke til heidars oc til2 uirdingar
uid barnieZ. Prestarinn skaZ lesa háatt ord skirnarinnar Suo aller j (Pag. 1 recto) kirki-
unne mege uel heyra. þar sem huer er j sina/a stad. oc ætid þaa þier heyrid ad prest-
arina nef/zer jhe^u naf/z. skaZu sig hneigia bæde karlar oc kuinaur oc mennerner take
ofan sitt hofo/Zfat. oc suo ætid me/Zke/zna ad þier hafií eckert anaad hialpræde áa
himne jordu níe under jordu utan uorn herra jhesnm christum alleinazta. Þad er og
hardla micit nytsemdar uerk ad hallda edur styrkia til þáa barnid skirizt. þa/Z er oc
reiknud hin mesta sæmd Þuiat saa kallazt barnsins Gudfader og3 giorer sattmáala uid
sialfan Gud barnsins uegna. þar uid fonten/z. Fyst eru þeir uitne til þess. ad barnid er
skirt þar mecZ eiga þeir ad hafa umsion aa þui barne. sem þier halldit under ad þad
lære sin kristelig fræde. Og Gudz Bodord þar til ad þazZ fær ad ganga jnnar oc er
aadur yfer hlytt af biskupinum Sem nu er oc til skipa/Z huazZ uier kolla/n þaa rettu
ferming edur confirmatio edur stadfesting j tranne oc j barnalærdomina/n ÞangazZ til
eru Gudfedginen skylldug ad hafa til sio/z til harnsins [í] þessare grein Lika oc ad kenna
þui barnalærdominn ef fader oc moder eru ecki til. Og maa mann j onguan máata
þessare sinne lofan (Pag. 1 verso) bregda þazot þar liggar uid uelferd oc saalu hialp
barnsins. þier skaZid oc \>ad uita ad onguar sundra4 sifiar hionabandií. sem logZí oc
kennt hefer uerid a[f]5 paua ualldinu til þuZat tuo Gudfedgin mega uel giptazt til
samans Þetta er nu u/n fontenn talad. Alltarid skaZ standa mezZ sina/n skruda oc hrein-
um duku/n. þaZat nær uier uilia/n uorar ueitlur hallda. Þáa uilia/n uier ad sem hrein-
uzt sieu uor bord oc dukar. þui skylldunz uier þaa ecÆi kostgæfa hreinlZga ad hallda
þazZ bord sem sialfs christi likame er áa hondladar. Og suo sem einn predikunarstoll
og einn fontar nægizt j huerre einne kZrkiu Suo maa uel nægiazt eitt Alltari Gud gæfe
ad soknarfolkid uillde þa<Z riett jdka. Hin o/z/zur olltore hafa jdkud uerid. til fornfær-
inga fyrZr uorar synder. Og þeZrra saalu/n j hreinsunarellde. Enn nu sknZu uier Gude
þacka ad j þessu klaaru Gudzspiallzins liose uita/n uier þeZrra ongrar þorf. þui skuZum
uier þau hafa til annara kZrkiunnar þarfa. oc laata þazZ eckert oryme j kirkiunne giora.
1 ógreinilegt. 2 bætt inn o. 1. 3 reyndar hefur einnig verið sett c yfir o-ið. 4 ógreinilegt, gæti
verið Gud, en umsögnin hefur þá fallið brott. 5 gat.