Réttur - 01.01.1958, Blaðsíða 47

R E T T U H
47
bóndans. Það að treysta á valdið og múturnar, á mátt peninga-
gildisins og valddýrkunarinnar, það er hugsunarháttur auðvalds
og yfirstéttar. Þegar foringjar eru að skapa vald á grundvelli slíks,
þá eru þeir að skapa sjálfum sér vald yfir bændum og bændastétt.
Vald bændastéttar, vald hins samstarfandi, vinnandi sveitafólks,
þrífst því aðeins til lengdar í þjóðfélaginu, að það byggist á sam-
starfi við aðrar sterkari vinnandi stéttir, við hin fjölmenna vold-
uga verkalýð bæjanna.
Það er hinsvegar ógæfa vinstri aflanna í Framsóknarflokkn-
um, að þá menn, er þau hafa helzt treyst til forusm, svo sem for-
maður flokksins Hermann Jónasson, hefur brostið kraft og fram-
sýni til þess að rísa upp gegn þeim afturhalds- og spillingaröflum,
sem þeir þó sáu að voru að eyðileggja vinstri stefnu og grafa með
ofríki sínu grunninn undan vinstri samvinnu. Þessir foringjar áttu
að hafa manndáð til að rísa upp gegn afturhaldsöflunum í flokki
sínum, sem alltaf sátu á svikráðum við vinstri stjórn og vinstri
stefnu og hindruðu rétta lausn mála eins og bankamálsins, olíu-
málsins o. fl. I staðinn létu þeir nota sig sem yfirbreiðslu yfir
óhappaverk afturhaldsaflanna. — Þessir foringjar áttu að hafa
raunsæi til þess að skilja að þeir áttu að vinna að því að sameina
verkalýðinn og vinna með honum sem jafningja. I staðinn reyna
þeir að viðhalda klofningi og skapa sundrungu hjá verkalýðnum
og verklýðsflokkunum, og hlaupast á brott frá vinstri samvinnu,
ef þeir sjá hylla undir samstarf verkalýðsins. — Þó voru þessir
foringjar varaðir við í tíma og á úrslitastund beðnir um það af
forustumönnum verkalýðsins að leika sér ekki með eldinn. En
allt kom fyrir ekki. Það verður þyngsta sök slíkra forustumanna,
að hafa horft á það aðgerðalausir og hjálpað að lokum til, er
afturhaldsöflin í Framsókn grófu undan vinstri stjórninni og
rufu svo samstarfið að lokum.
Göfugustu og víðsýnustu foringjar, sem bændastéttir hafa gefið
þjóðum sínum, hafa varað þær við auðvaldi og áhrifum þess..*
* Abraham Lincoln aðvaraði þjóð sína með þessum orðum, nokkru
áður en hann dó 1865: „Ég sé í framtíðinni kreppu nálgast, sem
ég óttast og veldur mér áhyggjum um öryggi lands míns. Voldug