Réttur - 01.01.1958, Qupperneq 144

144
BÉTIUE
í auðvaldslöndum þeim, þar sem bandaríska einokunarauðvald
ið er að reyna að koma ár sinni fyrir borð, svo og þeim löndum,
sem þegar eru háð orðin hernaðar- og efnahagsútþenslustefnu
Bandaríkjanna, skapast nú skilyrði til að sameina mikinn fjölda
undir forystu verklýðsstéttarinnar og byltingarsinnaðra flokka
hennar til varnar friði, þjóðfrelsi og lýðréttindum, fyrir bættum
lífsskilyrðum og róttækum jarðnæðisumbótum og fyrir því, að
kollvarpað verði yfirráðum einokunarauðhringanna, sem jafnan
svíkja hagsmuni þjóðarinnar.
Hinar djúpstæðu heimssögulegu breytingar, sem nú eru að fara
fram, ótvíræð hneigð kraftahlutfallsins í heiminum sósíalismanum
í vil og stóraukið aðdráttarafl hinna sósíalistísku hugsjóna á
verklýðsstéttina, vinnandi bændur og starfandi menntamenn, —
allt þetta hlýtur að auka mjög sigurhorfur sósíalismans.
Breytingin frá auðvaldsskipulagi til sósíalisma getur farið fram
á mismunandi hátt í mismunandi löndum. Verklýðsstéttin og
framsveit hennar, stjórnmálaflokkur marxisma og lenínisma, leit-
ast við að framkvæma hina sósíalistísku byltingu með friðsam-
legu móti. Það kæmi heim við hagsmuni verkalýðsstéttarinnar og
alls almennings svo og þjóðarhagsmuni hvers lands um sig.
í ýmsum auðvaldslöndum hafa nú verklýðsstéttin og forystufl.
hennar tækifæri til þess, sé hún óklofin og ef um samfylkingu er
að ræða eða önnur slík hagnýt form samkomulags- og stjórn-
málasamstarfs flokka og samtaka, að ná ríkisvaldinu í sínar hend-
ur án borgarastyrjaldar og koma mikilvægustu framleiðslutækj-
unum undir yfirráð alþýðunnar .Bindr verklýðsstéttin traust sitt
við meginhluta þjóðarinnar og vísi hún á bug öllum fulltrúum
hentistefnunnar, sem jafnan eru reiðubúnir til undansláttar við
auðkýfinga og landeigendur, er henni innan handar að sigrast á
hinum þjóðfjandsamlegu afturhaldsöflum, koma sér upp öruggum
þingmeirihluta, breyta þjóðþinginu úr hagsmunatæki borgara-
stéttarinnar í stofnun til þjónustu við hinn vinnandi fjölda, vekja
utanþingshreyfingu allrar alþýðu, brjóta á bak aftur afturhalds-
öflin og búa í haginn fyrir friðsamlega framkvæmd hinnar sósíal-
istísku byltingar. Þetta mun þó því aðeins takast, að haldið sé
uppi víðtækri og ósleitilegri stéttabaráttu verkalýðs, bænda og
millistétta bæjanna gegn stórauðvaldi einokunarhringanna og
öllum afturhaldsöflum, en fyrir félagslegum umbótum, friði og
sósíalisma.
Ef yfirstéttin skyldi grípa til ofbeldisaðgerða gegn alþýðunni,
verður að hafa í huga, að svo geti farið að breytingin frá auð-
valdsskipulagi til sósíalisma gerist ekki með friðsamlegum hætti.
Það er kenning lenínismans staðfest af reynslunni, að yfirstéttin