Andvari - 01.01.2004, Side 36

34
BJÖRG EINARSDÓTTIR
ANDVARI
Prófkjörið leiddi til það mikillar endumýjunar á bæjarfulltrúum
flokksins að aðeins þrír af átta fulltrúum sem kjörnir voru höfðu verið
áður, þeir Bjarni Benediktsson borgarstjóri, Guðmundur Asbjörnsson
kaupmaður og Gunnar Thoroddsen prófessor. Auður Auðuns hlaut
þriðja sæti á listanum í prófkjörinu og Gunnar, hennar gamli skóla-
bróðir úr mennta- og háskóla, fimmta sæti. Nýir auk hennar voru
Sigurður Sigurðsson síðar landlæknir, Hallgrímur Benediktsson stór-
kaupmaður, Friðrik Ólafsson skólastjóri Stýrimannaskólans og Jóhann
Hafstein, lögfræðingur og formaður Sambands ungra sjálfstæðis-
manna, sem skipaði áttunda sæti listans, baráttusætið.
Framboðslistinn var birtur í Morgunblaðinu 30. desember 1945 eftir
að hann hafði verið samþykktur á fulltrúaráðsfundi flokksfélaganna í
bænum kvöldið áður. Kosningadagurinn var sunnudagurinn 27. janúar
1946 og því tæpar fjórar vikur sem sjálf kosningabaráttan stóð, en í
minni margra var það hörð hríð. Auður hefur sjálf sagt að miklu hafi
ráðið að hún tók sæti á prófkjörslistanum þegar hinn mikli eldhugi
María Maack lagði fast að henni, svo og Guðrún Jónasson kaupmaður
sem var að hverfa úr bæjarstjóm eftir 18 ára setu þar og bjó að mikilli
reynslu. Aðstæður Auðar heima fyrir voru þær að auk umsjár með
heimili átti hún tvo unga drengi, þriggja og sex ára „en á móti kom,“
sagði hún, „að á þessum árum var unnt að fá fasta heimilishjálp, svo
mér var að því leyti ekki vorkunn og áhugann hafði ég.“ Menn væntu
sér strax mikils af Auði Auðuns, segir á einum stað í endurliti til þess-
ara tíma, og litu þá þegar ekki á hana eingöngu sem sérstakan fram-
bjóðanda kvenþjóðarinnar, enda þótt sérstök prýði þætti að henni á
framboðslistanum.
Sjálfstæðishúsið við Austurvöll var nýendurgert á glæsilegan hátt.
Þar var miðstöð kosningavinnunnar, almenn fundahöld, kappræður
pólitískra andstæðinga, fundir flokksfélaga og starfshópa. Þar þreytti
Auður Auðuns frumraun sína sem ræðumaður á kosningafundi. Hún
þótti standa sig vel og vera pólitískt skelegg. Um þessa reynslu hefur
Auður sjálf látið svo ummælt: „Það varð mér vissulega, og verður að
ég held mörgum fleirum, yfir afar erfiðan þröskuld að stíga að fara út
í ræðuhöld, lítt vanur, í harðri kosningabaráttu.“ En hún lét ekki deig-
an síga, viðfangsefnið var áhugavert og ekki við hæfi að skorast undan
því sem tilheyrði að takast á við „úr því maður var komin út í þetta
gerði maður það sem maður gat til að láta það ganga,“ og Auður mætti
á hverjum fundinum af öðrum, flutti ræður og svaraði skeytum sem að