Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 35
5
íteykjavíkur-tjörn, það hefir fyrrum verið sfærra og
náð alveg fram að hólunum, en gil eitt hefir borið
fram úr Vatnsdal, afdal næst fyrir sunnan Stuttadal,
mjög mikið af grjóti og fylit vatnið næst hóluuum
og myndað breiðan malarflöt milli vatns og hóla.
Innst við vatnið að vestanverðu er kot, sem heitir
Stefúnsstaðir, er vatnið stundum nefnt Stefánsstaða-
vatn eptir bæ þessum, stundum Skriðuvatn. Nokkru
fyrir ofan Stefánsstaði hækkar og mjókkar dalbotn-
inn og verður hrjóstrugri og þar fyrir ofan rennur
áin í gljúfri. Seinni hluta dags var þoka og rign-
ing. Þar sem vegirnir yfir Breiðdalsheiði og Exi
mætast, tjölduðum við og vorum þar um nóttina.
Um morguninn 20. júlí var enn þá sama þokan
og dálítil væta, var dimmt niður að tjaldi, en rof-
aði dálítið til neðar í Skriðdal og Iléraði; kl. 10
tókum við okkur upp og iögðum á fjallveginn Exi.
Dalbotninn er grunnur og fláir út á báða bóga, svo
hlíðarnar verða því lægri, sem ofar dregur. Við
riðum lengi upp með Múlaá, hún rennur í gljúfri
og eru f lienni margir smáfossar; daladrögin hald-
ast sem dálitil lægð langt suður eptir allt til Þrí-
vallnahálsa; Múlaá kemur mest úr giljum og lækj-
um á heiðinni og aðalkvíslin úr tjörn, sem heitir
Odáðavatn. Litið sáum við af landslagi á heiðinni,
því allt af hélzt þokufýlan saina; vegurinn yfir Exi
er fremur óglöggur, götuslóðar hér og hvar og göm-
til vörðubrot á stangli, háfjallið er eintóm urð; hægt
væri með dálitilli fyrirhöfn að gera við þenna fjall-
veg, ryðja hann og varða; et svo væri gjört, mundi
það mjög stytta leið fyrir þeim, er erindi eiga úr
Héraði suður á Djúpavog eða f firðina þar suður af.
Heiðin smáhækkar frá Skriðdal upp að Þrívallna-
hálsi og er þar 1670 fet á hæð, en litlu siðar fer