Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 40
10
mörgu dældura, kvosum og dalskorum upp af Lóni
er viða góð beit og surastaðar skógar, einlcum upp
af Stafafelli; fjárrækt er hér töluverð og heppnast
allvel; bæði hér og annarsstaðar á suðausturland-
inu var fjárrækt til skamms tíma mjög bágborin,
■en hefir mikið lagazt eptir miðja öldina. Björn prest-
ur Þorvaldsson á Stafafelli lýsir 1842 ástandinu í
sóknarlýsing sinni af Stafafellssókn og af því lýs-
ing hans átti vel við fyrrum set eg hana hér: »Sá
gamli vani með sauðfje var, að keppast við að láta
það fjölga sem mest í góðu árunum, eyða sem
minnstu, nema sem refurinn og slysfarir fækkuðu,
svo bændur, sem áttu máske 400 fjár, lóguðu ekki
utan 6—10 kindum á hausti, þangað til harður vet-
ur kom, svo var ekkert hús, ekkert hey og þá var
það látið deyja, sem ekki gat iifað á gaddinum, þó
hestar og kýr væri vel haldið við hús og hey, féð
álitu þeir engan skaða að missa, því ekkert hafði
verið upp á það kostað, og sannspurt hefi eg, að fé
stóð hér fyrrum inni í blautum kofum eður undir
klettaskútum 10 til 14 dægur og fekk ekki eitt strá
af neinu, en þá batnaði veður, voru máske 10—12
kindur dauðar, troðnar undir í forinni, kafnaðar eða
hungurmorða; að þessu búnu, þá hláka kom, hrundi
féð niður, þó feitt væri, úr ailslags eymd og sjúkdóm-
um«. Árið 1837 var ekkertfjárhús í Stafafellssókn,
menn notuðu byrgi eða byggðu fyrir hellisskúta.
Hinn 24. júlí fór eg frá Stafafelli og að Papós,
var dumbungur til fjalla og þoka og rigning er á
leið; yfir Jökulsá fórum við á aurunum niður af
Stafafelli, hún rennur þar í mörgum kvíslum mjög
breytilegum um breiða malarsléttu. Á Jökulsár-
aurunum nokkuð upp af Stafafelli er klettasker, sem
heitir Díma, og við Ilornafjarðarfljót eru há klappa-