Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 36
6
vötnum að veita til Berufjaröar. Niður í Berufjarð-
ardalinn er bratt, eru þar eintómir hamrahjallar
hver upp af öðrum; er sumstaðar gróður uppi á
þeim, en brattar klappir alstaðar að framan, svo illt
er að komast niður af sumum. Hjallar þessir eru
ekki annað en útstandandi rendur blágrýtislaganna
og ganga þeir bogadregið kringum dalbæturnar. f
Berufjarðardalnum eru hrikaleg fjöll á báða bóga,
dalurinn er tiltölulega stuttur og brattur og áin fell-
ur í mörgum fossum stall af stalli. í hliðunum eru
ótal basaltgangar, sem fiestir ná upp úr, margir
þeirra eru mjög þykkir með stórum liggjandi súlum;
víða hafa gil grafið sér farvegi niður með gang-
hleinum, er út standa. í efri botnum Berufjarðar-
dals komum við niður úr þokunni; hún lá niður í
miðjar hliðar koisvört. Dálítill vottur af birkiskógi
er hér og hvar í dalnum; á lynginu voru bæði hér
og í Skriðdal mjög margir stórir svartir kúðunga-
sniglar (Iielicesj, þeir eru algengir á Austurlandi,
en sjást víst varla annarsstaðar á landinu. Síðan
riðum við út ineð firði út á Djúpavog, er vegurinn
fram með hlíðinni víða klungróttur mjög, því hamr-
ar ganga þar víða í sjó fram og er land hér al-
staðar mjög hrjóstrugt. Þegar við komum fyrir
Fossármúlann, var flæði svo fallið upp að fossi, að
þar var eigi hægt að fara fyrir neðan, en við urð-
um að klöngrast upp klettahaptið, er lokar dalmynn-
inu og fara yíir ána uppi í Fossárdal. Klettahapt
það, sem lokar dalmynninu, er 230 fet á hæð og er
samsett af þykkum blágrýtislögum. Þegar jökull á
isöldinni hefir gengið út dalinn, heíir hapt þetta
verið til fyrirstöðu og er það því ákaflega ísnúið að
ofan; á hömrunum eru djúpar hvilftir og fægðar
skorur og lautir. Fossárdalur er mjög hrjóstrugur,