Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 85
65
fjalli, þá kemur annar hryggur frá Hvannadalshnúk
niður að Ærfjalli og hinn þriðji gengur niður að
Kvískerjamúla. Sveinn Pálsson gekk fyrstur vipp á
Oræfajökul 11. ágúst 1794; hann fór frá Kvískerj-
um upp á Hnapp. Englendingurinn F. W. W. Ho-
well komst 1891 upp á Hvannadalshnúk, 1890 hafði
hann gert tilraun til að komast þangað, en gafst
upp og varð. að snúa aptur. Aðalefni Öræfajökuls
er móberg, kemur það alstaðar fraiu í hliðarmúlum
og undirfjöllum jökulsins, í suðausturhorninu er tölu-
vert af liparíti; fjöllin við Stigár og Hólárjökla,
Staðarfjall og Hnappur eru mestmegnis úr þeirri
bergtegund. Neðstu takmörk hjarnsnævarins liggja
á Öræfajökli 25—3000 fet yfir sjó og syðst ef til
vill nokkuð hærra; niður lir hjarnjöklinum ganga
svo skriðjöklarnir niður um skörð hliðarfjallanna al-
veg niður á jafnslóttu. Innsti skriðjökullinn að vest-
anverðu er Svínafellsjökull, hann kemur af sjálfum
Öræfajökli fyrir norðan Hvannadalshnúk niður milli
Hafrafells og Svínafells; þá koma Virkisjökull og
Kotárjökull fyrir utan Hvannadalshnúk. Undirhlíð-
ar Öræfajökuls, þær sem koma fram næst byggð-
inni, eru allar úr móbergi og sundurskornar af döl-
um, kvosum og'giljum í einstök fell og múla; innst
er Hafrafell, þá Svinafell, Sandfell, Slaga. Rótafjall,
Goðafjall og Hrútsfjalj upp af því, þá kemur Ilvals-
vörðugil og Hofsfjall. Sunnan undir jöklinum er
Stórliöfði, að austan Staðarfjall, Kvískersmúli og
Breiðamerkurfjall, en Máfabyggðir efra. Öræfajök-
ull liefir gosið nokkrum sinnum, en því miður eru
sagnirnar um gos hans mjög óljósar. Gos Öræfa-
jölculs um miðja 14. öld er eitt hið skaðlegasta og
mesta, er komið hefir á íslandi, og þó eru sagnir um
það mjög óljósar og ómögulegt er með fullri vissu