Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 166
136
arsakir; fyr en varir mun þá kraptur sannleikans
knýja andstæðinga vora til að kannast við oss, þótt
fámennir og íátækir séum á norðurhjara heims, sera
sjálfstæða menn og sjálfstæða þjóð.
Ritaö í desember 1894.
Athugasemd.
Stjórnarnefnd Þjóðvinafélagsins þótti sjálfsagt, mál-
efnisins vegna, að taka framanritaða grein í Andvara.
Þótt jeg sje höfundinum sumstaðar eigi samdóma, og mjer
virðist að i T>tuttugu ára minningu stjórnarskrárinnar«
liefði verið rjettara, að dvelja eigi að eins við skugga-
hlið málsins, heldur jafnframt og engu síður minnast á
ýmsar framfarir í landinu, sem eru beinar afleiðingar
þess, að vjer með stjórnarskránni fengum fjárforræði og
löggjafarvald. Þótt nokkrum lögum hafl verið synjað
staðfestingar, þá vegur slíkt þó eigi á móti þeim kostum,
sem það hefur í för með sér, að með stjórnarskránni er
girt fyrir, að nokkuð það geti orðið að lögum, sem er
á móti vilja þings og þjóðar, sem og því, að vjer með
henni urðum fjár vors ráðandi, svo vér getum nú að
mestu leyti varið fje landsins til þeirra fyrirtækja, er vjer
álítum þjóðinni til framfara. Á dögum ráðgjafarþinganna
bar það eigi sjaldan við, að leitt var i lög ýmislegtr
sem var gagnstætt vilja þingsins, cða að í sumu var vikiö
frá því, sem þingið hafði ráðið til; og þegar eitthvað
átti að gjöra, sem fje þurfti til, var viðkvæðið jafnan,
að það væri ómögulegt, fjeð væri eigi fyrir hendi.
Samgöngur vorar á sjó og landi — þótt ófullkomnar
sjeu — rnundu þó líta öðru vísi út en nú, ef vér hefðum
eigi haft fjárráð þetta síðastliðna 20 ára tímabil. Það'