Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 165
135
•eins og hafís og Heklugos, hversu kappsamlega sem
það vinnur að þýðingum danskra lagaboða með
stjórninni. En það er lika mjög mikið undir Islend-
ingum sjálfum komið, hvernig stjórnin svarar þeim
framvegis í þessu máli. Vér köllum það lítt til-
reynt, þótt mál þetta hafi tvisvar verið sent út yflr
pollinn, og sannarlega vilja Islendingar ekki leggja
mikið í sölurnar til að revna að fá bætur á því ó-
þolandi ástandi, sem nú er á löggjöf þeirra, ef þeir
ekki í þriðja sinni knýja á hurðir stjórnarinnar.
Vér vinnum þetta mál aldrei ef vér sýnum kvik-
lyndi og alvöruleysi og gefumst upp í miðju kafi,
það getum vér átt vist, en vér hljótum að hafa von,
•og hana því meiri sem málstaður vor er betri, að
vinna sigur, ef vér jafnt og þétt höldum áfram og-
látum hvorki hótanir né úrtölur draga kjark úr oss.
Haldi danska stjórnin hér eptir til lengdar upp-
teknum hætti, að neita öllum breytingum á stjórn-
arlögum vorum, og halda öllú í sama horfinu, þá er
Islendingum einn nauðugur að leita á löglegan hátt
algerðs skilnaðar við Dani, heldur en að hýrast ró-
legir sem réttlitlar undirlægjur þeirra í alríkisein-
ingunni. Þeim myndi aldrei líða ver þótt þeir los-
uðust, en þeim hefur opt liðið í því tjóðri; til hins
eru meiri likindi, að þá renni Islandi aptur upp sá
dagur, þá er:
»Frelsisröðull á fjöll og hálsa
fagurleiptrandi geislum steypti«,
en sem það liefur aldrei litið, síðan það varð bendl-
að við Danmörku.
íslendingar, vér höfum góðan málstað, vér berj-
umst fyrir hinum helgustu réttindum vorum; berum
því merki vort hátt og karlmannlega, og hopum
hvergi, þótt óvænlega kunni að á horfast um stund-