Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 182
152
að alþingi 1883 veitti nokkurt fje til eflingar lax-
veiðum og til þess að menn gætu numið laxaklak.
Fiskifræðingur einn danskur (A. Feddersen) var
fenginn til að ferðast um landið, til að kynna sjer
laxárnar og silungsvötnin og segja fyrir um klak-
staði o. s. frv. Byrjað var á laxaklaki á þrem stöð-
um: Reynivöllum,- Þingvöllum og í Hjarðarholti í
Dölum. - Sænskur klakmaður var fenginn og nokkr-
ir Islendingar námu einnig klakaðferðina. Þetta
var efnileg byrjun. En því ver og miður dofnaði
brátt yfir öllu. Fiskiklakinu hætti aptur eptirnokkur
ár, nema í Iljarðarholti, þar hefur því verið haldið
áfram til þessa. Styrkveitingarnar frá alþingi minnk-
uðu brátt; þær höfðu verið tiltölulega ríílegar fyrir
fjárhagstímabilin 1884—1887, fyrir tímabilið 1888—
89 var ekkert veitt og fyrir hvert af hinum þrem
,síðustu tímabilum aðeins 400 kr. til laxaklaks í
Dalasýslu. Svona þrautseigir erum vjer Islending-
ar! Alls hafa verið veittar til eflingar laxaveiðum
9000 kr. (sjá yíirlitið, s. 144-1445). Ætliþað geti ekki
borgað sig, að klekja út laxi og silungi á íslandi ?
Það er varl'a efámál; það ætti að borga sig eins vel
hjer, og í öðrum löndum, ef rjettilega væri að farið,.
og ekki væri gefizt upp eptir eins eða tveggja ára
tilraun, eða þótt einhver smá-óhöpp beri að höndum;
óhöppin ættu að hvetja menn til nýrrar og betri
viðleitni, en ekki koma mönnum til að leggja árar
í bát, fyrr en fullreynt væri.
Á síðustu árum hafa Danir lagt sig eptir kola-
veiðum hjer við land, og hef jeg heyrt danska menn
hrósa íslenzku kolunum, og furða sig á því, að vjer
skulum ekki leggja meiri stund á þá veiði. Satt er
það, að hjer er nóg af kolum við landið, af ýmsum
tegundum, og þá þarf ekki að sækja langt í haf út..