Andvari - 01.01.1895, Blaðsíða 172
142
tekið, hvort fjeð eigi að skiptast í rjettu hlutfallh
milli beggja atvinnuveganna. Þetta hafa bændur*
notað sjer, því í raun og veru hefur landbúnaðurinn.
náð í það fje, svo að segja allt, eins og sjá má af.
eptirfylgjandi yfirliti yfir styrk þann, er alþingi hef-
ur veitt fyrir hvert fjárhagstfmabil frá byrjun »tiL
efiingar búnaði«. I fyrsta dálki er fjárhagstímabilið,
i öðrum öll styrkveitingin og i þriðja það sem af'
henni liefur gengið til fiskiveiða:
1876—77 veittar 2,400 kr. þar af til fiskiveiða ekkert.
78—79 — 10,000 800 kr.
80-81 — 20,000 — ekkert.
82—83 — 40,000 — 760 kr.
84—85 — 40,000 — 1,950 —
86—87 — 40,000 — 690 —
88—89 — 36,000 _ 800 —
90—91 — 37,080 — — — — — 4,000 —
92—93 — 50,080 — 4,000 —
94—95 51,330 — 1,000 —
Samtals 326,890 kr. Samtals 11,000 kr.
Á 10 fjárhagstímabilum hafa verið veittar 326,890
kr. »til eflingar búnaði«, af þeim hafa 326,890
11,000 = 315,890 kr. gengið til landbúnaðarins, eða
að jafnaði 31,589 lcr. á hverju fjárhagstímahili, en
að eins 11,000 kr. til fiskiveiðanna, eða 1,100 lcr. á
hverju tímabili; það má heita fremur lítill afli. Von
er þó stundum vilji verða tregt, þegar verið er að
elta hvikulan fisk, þegar menn ekki getað fiskað
betur, þegar um beinharða landssjóðspeninga er að
ræða, sem þar að auki eru nærri lagðir mönnum
upp í hendurnar. — Ilve mikið hefði fiskiveiðunum.
1) Meb orðinu bændtir tákna jeg sveitabændur, bina.
kalla jeg fiskimenn.