Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Side 34

224
Oscar Wilde.
IÐUNN
á Englandi. Hinn yngri, Cyril, féll í vörn þeirrar ætt-
jarðar, sem hafði farist ver við föður hans en nokkurn
annan sinna andans manna.
VI.
Oscar Wilde var hár maður vexti, augun grá, fjör-
mikil og fögur með afbrigðum; hárið mikið og með
jörpum ljóma. Hann fann mikið til útlits síns, og þótti
vel, þegar honum var líkt við rómverskan keisara frá
hnignunaröldinni. í búnaði var hann allra manna glæsi-
legastur, og ekki laus við að vera of íburðarsamur,
over-dressed. Þó að hann hafi samið sum beztu rit sín
á furðulega skömmum tíma, var hann makráður að eðlis-
fari. Hann var tiginmannlega stiltur í viðmóti og hafði
hljómblíðan málróm, sem jók áhrif þess, sem mest var
löfrandi í fari hans: mál hans, andríki þess og hugvit.
Hann taldi það sjálfur sína æðstu gáfu: að tala.
Hann sagði einu sinni: »Eg gaf listinni hæfileika mína,
lífinu guðdómsneistann*. Og allir, sem kyntust honum,
eru sammála um, að þeir hafi aldrei heyrt neinn, sem
talaði svo vel. Jafnvel Lord Alfred Douglas í bók sinni:
Oscar Wilde and Myself. Þó að hatur hans og blind
hlutdrægni komist það langt, að neita Wilde um alla
verulega skáldskapargáfu, tjáir hann þó, að allir séu
sammála um, að Oscar Wilde var betur máli farinn en
aðrir menn.
»Hann var«, segir Frank Harris, »án nokkurs saman-
burðar lang-hugnæmasti félagi, sem ég hefi þekt; betur
máli farinn, get ég ekki annað en ímyndað mér, en
nokkur maður, sem hefir lifað. Enginn hefir gefið sig
allan máli sínu á vald á við hann . .. Hvort sem hann
var í samkvæmi eða átfi tal við annan mann sér, var