Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Qupperneq 39

ÍÐUNN
Næturtöfrar.
Eftir Rabindranath Tagore.
»Læknir! Læknir!«
Eg var vakinn af svefni um miðja nótt. Og þegar ég
opnaði augun, sá ég að það var gestgjafi minn, Dokhin
Babu. Eg spratt á fætur í skyndi og setti fram stól
handa honum. Eg fékk hann til að setjast og horfði á
hann með athygli. Svo leit ég snöggvast á klukkuna.
Hún var meira en hálf þrjú.
Dokhin Babu var náfölur í andliti og augu hans voru
stór og starandi, er hann tók til máls: »1 nótt hafa
sjúkdómseinkennin gefið sig til kynna á ný. Meðul yðar
hafa reynst gagnslaus*. Eg sagði, eins varlega og mér
var unt: »Ég er hræddur um að þér hafið fengið yður
neðan í því enn einu sinni«. — Dokhin Babu varð
sýnilega reiður og svaraði: »t>ar skjátlast yður alvarlega.
Eg hefi alls ekki drukkið. — En þér verðið að fá að
heyra alla söguna, til þess að þér getið skilið hina raun-
verulegu orsök*.
í veggskotinu stóð lítill leirfampi, sem varpaði daufri
birtu um herbergið. Ég skrúfaði hann lítið eitt uþp. Það
birti dálítið, en um leið tók lampinn að rjúka. Ég slengdi
einhverju plaggi yfir axlirnar, lagði dagblað ofan á kassa
— og settist. Dokhin Babu hóf sögu sína:
»Fyrir hér um bil fjórum árum veiktist ég af hættu-
legum sjúkdómi. Ég lá lengi og var nær því að dauða
hominn. En svo skifti um til bata, og eftir svo sem
mánaðartíma var ég orðinn heill heilsu.