Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1929, Síða 124

314
Skuldamál Evrópu.
IÐUNN
verður að viðurkenna, að Bandaríkin hafa ekki spent
bogann til ítrustu hæðar, heldur þvert á móti slakað
eigi alllítið á löghelguðum kröfum sínum. En eigi að
síður verður sú hugsun naumast bæld niður, að í fjár-
hagslegum skilningi sé gamla Evrópa að verða eins-
konar hjálenda eða skattland Bandaríkjanna.
í ágúst 1929.
[Aths. Síðan greinin var skrifuð er Haagfundinum lokið, og
náðist samkomulag um Voung-samþyktina að lokum — með nokkr-
um breytingum þó. Bretar fá nokkrum tugum miljóna meira í sinn
hlut árlega, en jafnframt munu byrðar Þjóðverja hafa verið auknar
eitthvað.J
Á. M.
Bækur 1928.
Stutt yfirHt.
Frh. frá X. h.
Er þá komið að skáldsögunum. — Af lengri sögum komu út
á árinu þrjár: Gunnar Benediktsson: Anna Sighvatsdóttir, Kristin
Sigfúsdóttir: Gömul saga (síðari hlutil og Theodór Friðriksson:
Líf og blóð. Allar eru þær gefnar úl á Akureyri. Tvær þær fyrst-
nefndu munu höfundarnir sjálfir hafa gefið út, en Þorst. M. Jóns-
son þá síðaslnefndu.
„Anna Sighvatsdóttir“ er raunasaga um basl og bágindi, von-
lausa baráttu við fátækt og sjúkdóma. Ung sveitastúlka flytur til
Rvíkur og vinnur þar á skrifstofu. Hún tekur til sfn föður sinn,
örvasa og heilsulausan, og stríðir í ströngu við að hafa ofan af
fyrir þeim báðum. Gamli maðurinn er erfiður sjúklingur, sem þaff
mikla umönnun, og heilsu Önnu er hætta búin af öllu því erfiði,
er hún leggur á sig. Henni býðst ríkt gjaforð, en hún hafnar því
og giftir sig af ást félausum en efnilegum námsmanni. Svo eru þau
tvö til að berjast við örðugleikana. En róðurinn er þungur
þyngri miklu en bjartsýni og þreklyndi Sigfúsar gat órað fyrir.
Það rekur að því, að hann verður að gefa upp námið og le>,a