Hlín. - 01.10.1901, Blaðsíða 56

50
opnanlegir gluggar eru til, þá er mjög fyrirhafnarlítið að
opna þau nægilega oft og nægilega mikið daglega, til þess
að hleypa hreyna loftinu inn og dauða loftinu út, ef
inenn aðeins rildu láta sér skiljast að það sé nauð-
synlcgt. Hvað þetta snertir, hefir fólk því enga gilda
afsökun, svo ég sjái, ef það annars hefir þekkingu á þvi
að hreint loft sé nauðsynlegt. vellíðunarskilyrði.
Sumt fólk sem vanist hefir illu og menguðu lofti i
húsum til langframa, er orðið því svo samdauna, að það
finnur alls ekki til þess, og það getur ef til vill ómögu-
lega trúað þvi, þótt einhver segji því frá því, af því það
finnur ekki sjálft til þess. Og því fólki er eiumitt hætt
við að efast um, að hreint loft eða hreinna loft, en það
hefir vanist, sé nauðsynlegt; því finnst að því hði vel í
þessu lofti, og það veit ekki betur en að öllum hafi lið-
ið vei í shku lofti alt til þesa. Gamla fólkið hafi verið
heilsuhraust, og orðið langhft, ekki siður en unga fólk-
ið með alt stærilætið og allan nýmóðins tepruskapinn.
— Og, það er máske spurning, hvort. ekkert er satt
i þessu. En ef svo væri, er eftir að vjta, hvort að
hraustleiki gamla fólksins er loftleysið aflífaði ekki,
stafaðí ekki af heilnæmari lifnaðarháttum að öðru leytl,
en þeim er nú tíðkast, sem hafi að nokkru leyti dregið
úr skaðsemdar áhrifum óhreina loftsins í híbýlum þess.
Svo sem heilnæmara, en óbrotnara viðurværi, meiri úti-
vinna, og óþéttari húsakynni m. m.
Það er auk heldur vitanlegt. að hægt er að venja
líkama mannsins til að þola hið banvæna eitur af öhu tagi.
Og í iangflestum tilfellum másvo ihu venjast að gott þyki,
eins og máltækið segir. En að venjast hinu illa þannig,
getur ekki álitist heppilegt, nema þegar fullvíst er um að
það sé ólijákvæmilegt, eða þá af einhverjum sérstökum
ástæðum nauðsynlegt. En hvað snertir það að venjast