Hlín. - 01.10.1901, Qupperneq 69

63
þúsundum gasljósa, sem upplýsa göturnar í þessari tröll-
auknu borg, sem nú hefir um 7 milíónir íbúa.
Þannig er því varið nú, en fyrir rýmum 200 árum
leit þar öðruvísi út. Lundúnaborg var þá, — á rikisárum
Karls II. — mjög ólík því, sem bún er nú. Að kveldinu
til var aimyrkt í bænum og var þar þó um hálf milljón
ibúa.
Það var næstum hættuspil að ganga þar um hinar
þröngu götur, sem sífellt myrkur lá yfir, nenia þvi að
eíns að túnglskin væri. Gangstéttir tíðkuðust ekki þá,
og þegar þar við bættist að dauðum hundum og köttum
og alls konar óþvsrra var fleygt á göturnar, þá var fýlan
og óhreinindin vart þolandi, þegar rigndi, breyttust, sorp-
rennurnar í læki og víða mátti fara um á bátum. Fót-
gángandi menn, sem mættust, háðu oft harðan bardaga
úti á götunni þkr sem þurrast var meðfram húsunum og
það um hábjartan daginn. Yagnahjólin þeyttu frá sér
sorpi í allar áttir bæði á húsin og fótgangandi menn.
Að nóttunni til frömdu þjófar og ræningjar allskonar
hryðjuverk og á hverjum morgni mátti búast við að
finna lík ágötunum; að vísu höfðu nágrannarnir heyrtköli
um hjálp, en ekki þorað að koma til hjálpar, því að þeir
máttu búast við sömu útreið. Þegar myrkrið var dottið
á, læstu allir borgarbúar dyrum sínum og þorðu aldrei
að opna nema því að eins, að þeir þættust þess fullvissir,
að vinur eða vandamaður vildi finna þá. Þá var lög-
'egluliðið ekki á rnarga fiska og þeir fáu lögregluþjónar,
sem þar voru, fengu bæði lág laun og voru til einkis
nýtir og gerðu því þorpararnir að eins gys að þeim. Af
þessu, sem nú hefir sagt verið, munu lesendur geta geid
sér í hugarlund, hvernig ástandið var.
Það var um fagurt haustkvöid áiið 1683 að dagur-
inn hafði vorið venju fremur heitur og var því miklu
-