Hlín. - 01.10.1901, Blaðsíða 43

37
undanrenningin svo soðin (flóuð) til skyrgerðar eða mat-
reiðslu, þá gufar vatnið burtu úr henni að nokkru eða
öllu leyti, eftir að það hefir unnið sitt ætlunarverk að
þynna og hita mjólkina, til þess að ná sem bezt smérinu
úr henni.
4. Að innrénsli nýtnjólkitrinnar í vélina sé liœftlega
mikið (ekki of mikið í hlutfalli við útrensli undanrenn-
ingarinnar og rjóma þyktina). Þó er betra að rjóminn
sé of þunriur en of þykkur, með því lika að betra er að
strokka þunnan rjóma en of þykkann. Sé innstreymi
mjólkurinnar í véliná of mikið, þá fer nokkuð af henni
óaðskilið eða illa aðskilið saman við rjómann, en sé það
oflítið verður verkið of seinlegt að óþörfu. Með kranan-
um, sem er í mjólkurfatinu, má tempra innrenslið alveg
nákvæmlega, en þess verður að gæta, að útrenslið um
kranann, jafnopinn, er efti'r því meira, sem hærra er í
íatinu, og þarf því að opna hann því meira, því meira
sem lækkar í fatinu.
Með því að minka ínnstreymi miólkurinnar í vél-
ina til mikilla muna, umfram það sem til er ætiast, þá
xná ná smérinu nokkuð vel, þótt mjólkin sé hálfköld eða
ofþykk, en það tefur fyrir verkinu að óþörfu, og veidur
þvi jafnframt, að véiin endist. skemur en annars, vegna
meira slits í hvert sinn. — — Þó getur mjólkin verið
svo mikið of þykk, að rjóminn geti varla komist út úr
véiinni. Hið sama getur átt sér stað, af því að rjóm-
inn sé ait of þykkur í hlutfalli við undanrenninguna.
Hæfileg er þykt á rjóma, úr mátulega þunnri ný-
rnjólk, þegar hann er x/7 af mjólkinni að vigt eða mæli.
5. Að elcki renni dropi af nýmjólk á vélina fyrri en
hún er komin á alveg fulla ferð, og að sú fulla ferð eða
fullur hraði haldi áfram stöðugt og jafnt, á meðan mjólk-
ln er að renna í vélina og út úr henni.