Iðunn - 01.06.1886, Page 12
306
Jónas Jónasson:
»|>að getr skeð, það er eins og vant er með
það sullið frá honnm. Atl’ eg ætti ekki að reyna
að fara til hans aftr?«
»Jú«.
Björn reis upp við olnboga, tók til munntóbaks-
dósanna og brá upp í sig bita; svo stóð haun upp,
og gekk fram að næsta rúmi, og fór að þreifa þar
fyrir sér; hann kallaði: »Siggi, Siggi«, hvað eftir
annað, þangað til loksins kom hljóð upp úr rúm-
fötunum: »Hvaða bölvuð læti eru þetta, Gunna«;
þá kom upp ljóslitað liöfuð upp úr rúmfötunum,
og átti það tíu vetra gamall drengr; hann reis upp
í rúminu og nóri augun.
»Farðu á fætr fljótt, strákr, og sæktu hann
Faxa fyrir mig; eg ætla að bregða mér upp »
bæi«.
Siggi hélt áfram að núa augun, og var líkast
sem hann hefði ekki heyrt skipun föður síns; eftir
nokkura bið sagði hann hátt og ómjúklega:
iMamma, er ekki kaffið mitt komið?«
»það er nú að koma, drengr minn«, sagði hún
um leið og hún kom inn úr baðstofudyrunum með
ketilinn rjúkandi.
Hún bjó út í könnuna og helti á, og reyndi
kaffið með því að súpa á könnustútnum. Síðan
helti hún sér á bolla, og drakk hann; svo bcetti
hún aftr á könnuna úr katlinum, og fór að skenkja
hinum.
Svo drakk hún seinasta bollann sjálf; tvær
yngstu telpurnar voru ekki vaknaðar, og fengu því
ekkert þá; þeim var geymt það.