Iðunn - 01.06.1886, Qupperneq 13

Björn í Gerðum.
307
Siggi fór nú að klæða sig og rölti af stað eftir
hestinum með beizli á liandleggnum.
»A eg ekki að biðja hann að koma, ef hann fæst
til þess?«
nOfboð þætti mér vænt um það«.
»það er nú held eg ekki víst að hann verði
tagltækr, þetta er svoddan bölvaður hrosshaus«.
»JÚ. hann kemr, ef þú biðr liann almennilega
um það, eg treysti mér ekki til að lýsa því al-
mennilega, nema eg tali við hann«.
»Jæja, hreppstjóriun verðr að sjá um borgunina
handa honum«.
»Æ, þú heíir það eins og þú vilt«.
— Litlu síðar reið karl af stað að sækja lækn-
inn.
það var jöfnu báðu, nóns og miðaftans, þegar
Björn gainli kom í hlaðið með lækninn; hlaðið var
alt rennandi blautt, því að það hafði komið demba
um daginn,
þeii' fóru því af baki fyrir austan bæ; Siggi var
úti og tók við liostunum.
Svo fór Björn inn og lciddi lækninn á eftir scr;
þegar þeir komu gegnt eldhúsdyrum, leit Björn inn
í dyrnar og kallaði:
»Settu upp ketilinn, Tobba, læknirinn er kom-
inn«.
»Iíann er í glóðinni«, var svarið fyrir innan.
Svo liéldu þeir inn.
20*