Iðunn - 01.06.1886, Qupperneq 25

319
Björn í Gerðum.
sé tóm vitleysa; það mælir alt á móti því, bæði
vísindalega og verklega».
»Enu er þá nokkuð óholt að láta liunda sleikja
innan askinn sinn ?»
»Ja, eg verð að segja, eftir því sem mér finst,
væri það þokkalegra að minnsta kosti að þvo upp
ílátið á eftir».
»Ojá, við höfum nú ekki hentugleika á því hérna
fátæklingarnir, að standa í óþarfaþvottum; við höf-
um nú aunað við tímann að gera».
»Ojæa, það gengr nú svo. — Enu hvað þessa ves-
öld Árna snertir, þá er það nú kann ske vorkunn,
þó að læknirinn þekki hana ekki ; hún er mjög
fátíð hér á landi; eg er þó búinn að sjá æðimarga
sjúkdóma hér á landi, enn þenna sé eg liér í
fyrsta sinu».
»Enn þér hafið þó séð liann áðr ?»
»Já, eg sá hann í fyrra í Noregi, þegar eg var
þar».
»Nú þér hafið þá siglt!»
»Já, eg brá mér til Noregs í i'yrra vetr til þess
að fullkomna mig í læknisfræðinni; þar var eg um
tíma við homöopatbiskan spítala, og þar var einn
maðr veikr af þessari taugafeber»-
»Og batnaði honum ?»
»þeim ætlaði ekki að ganga greitt með hann,
spítalalæknurunum ; eg hafði með mér gamla, þýzka
laakningabók, sem mér var send frá þýzkalandi í
hitt eð fyrra, sem þeir hóldu þar, viö spítalann, að
væri komin úr gildi; mér hafði oft reynzt hún vel,
svo eg fór að blaða í henni, og fann moðal, sem
Qiér leizt vel á; eg fór svo til ylirlæknisins við spí-