Iðunn - 01.06.1886, Síða 26

320
Jónas Jónasson :
talaun ; og sýndi honum hvað þarna stóð, og sagði
honum að mór litist nú helzt, að reyna þetta með-
al; hann virti mig fyrst varla svars, enn eg var
þangað til að nauða við hann, aö hann sagði loks-
ins hálfbyrstr: »»Nú jæa, farðu þá og gefðu honuni
það inn»»; eg lét ekki segja mér það tvisvar, eins
og þið kann ske getið getið nærri, og fór til og gaf
manninum inn, og hafði einn af undirlæknurunmn
með mér.; svo gaf eg honum inn aftr; svo kom
yfirlæknirinn, og spurði hálfglottaralega, hvort hon-
um væri ekki farið að batna; eg sagði honum
hann skyldi geyma að hlæja þangað til í kvöld, og
gaf honum inn 1 þriðja sinn, og þá fór að hrífa;
honum létti svo stórum, og eftir viku var hann
kominn á fætur«.
Allir í baðstofunni störðu agndofa á Asmund
meðau hann sagði þessa sögu; hann sagði hana
ofur hægt og gætilega, eins og honum kæmi sízt
til hugar að telja sér þetta meistaraverk til gildis.
Haun hallaði bara eiustöku siunum á og horfði svo
lítið spekingslega út undan gleraugunum. þ>að var
auðséð hann vissi við hverja hann átti.
það varð fyrst ofurlítil þögn; svo sagði Björn:
»Já það er svo«.
»þá kom nú samt spítalalæknirinn til mín og
var þá heldr þægilegri enn áðr; hann bað mig fyr-
ir alia muni að selja sér þessa bók, enn það sagð-
ist jeg aldrei gera; hann gæti »bestilt« hana, ef hann
vildi; svo bauð hann mór og enda bað mig að
verða undirlæknir við spítalann hjá sér, og bauð
mór 1200 króna laun og alt frítt, enn eg vildi það