Iðunn - 01.06.1886, Qupperneq 27

321
Bjðm í Gerðum.
ekki; eg vissi þetta sem var, að það voru svo
margir á Islandi sem líða og líða, enn fá enga
hjálp meina sinna, svo eg hélt að eg gerði betr í
að fara til Islands aftr, og reyna að hjálpa þar
einhverjum veikum«.
nBorgaði hann yðr ekki vel, þessi maðr?«
»JÚ, honum fórst vel við mig: hann gaf mér 50
krónur þegar eg fór«.
»Var hann nú eins veikr eíns og Arni er núna«?
»Nei, ekki nærri því, enn ef hann hefði ekki
fengið þessi meðul í tíma, héfði hann sjálfsagt far-
ið eins«.
»Haldið þér að þér getið bætt Arna mínum eins
vel og honum?«
Homöopatinn horfði á Arna um stund, og sagði
síðan lágt og íbyggilega :
»Já—hefði eg komið svo sem fyrir mánuði, þá
hefði eg skulað gera hann góðan á viku, enn nú
verðr verra viðreignar; bæði er það orðið seint, og
svo hefir það víst skemt, sem læknirinn hefir verið
að káka við hann; má eg sjá meðulin frá honum?«
Björn gamli stóð upp og seildist upp á hyllu upp
yfir glugganum, og kom með tvö glös: annað þeirra
var nærri tómt, enn hitt framt að því hálft.
Asmundr tók við glösunum, hélt þeim upp við
gluggann og hristi; hann hristi höfuðið nokkurum
sinnum, og skoðaði vandlega á milli; loksins sagði
hann :
»Ekki skal mig kynja, þó að seint gengi með bat-
ann; þvílíkr dæmalaus bjánaskapr«.
»|>ekkið þér þessi meðul ?«
»Ojá, eg held það«.
Iðunn. IV.
21