Iðunn - 01.06.1886, Page 41

Fundin Bladeira.
oo')
á ferðum þeirra, og sagði jafnan einn frá í einu, en
hinir hlýddu á, og var opt góður rómur gjörður að,
ef greinilega var sagt frá og einhver niergur var í
sögunni; en einkum var það einn Englendinganna,
er bezt þótti fara með sögur, en hann greindi frá
atvikum þeim, er leiddu þá þangað til Marokkó, og
hafði saga sú svo mikil áhrif á Moralés og ln’na
fangana, að Euglendingurinn varð að segja hana
aptur og aptur; en helztu atriðin voru þessi:
»Maður er nefndur Eóbert Macham ; hann var
Englendingur, ungur að aldri og hafði fengið ágætt
uppeldi hjá foreldrum sínum; var hann atgjörvis-
maður mikill, fríður sínum og hinn kurteisasti. Eigi
var hann maður auðugur að fje, en laglegt bú-
mannsefni þótti hann og var talinn vel sjálfbjarga.
Haun felldi ástarhug til stúlku einnar, er Anna
Dorset hét. Hún var dóttir auðugs borgara, og
hafði faðir hennar heitið því, að gipta hana, eigi
nema auðmanni. En með því að mannkostir voru
eigi einhlítir til að fá samþykki föður hennar, var það
árangurslaust, að Eóbert bað stúlkunnar. Hann var
ekki nema bjargálnamaður, átti engar fasteignir
og var því of fátækur til að fá Onnu. En svo mjög
unni Bóbert henni, að hann mátti eigi hugsa til
annars kvonfangs, og einsetti sjer því, að hana eina
skyldi hann eiga eða enga konu ella. |>að var eigi
auðurinn einn, er hann sótti svo fast eptir; því
hann mundi hafa unnt henni jafnheitt, þótt hún
hefði verið bláfátæk, og þess óskaði hann opt, að.
hún ætti ekki eyrisvirði; því hann væri þó svo efn-
aður, að hann gæti vel ahð önn fyrir þeim báðum,
þótt hún eigi legði fje til. Hið blíða viðmót henn-