Iðunn - 01.06.1886, Síða 43

Fundin Madeira.
437
hana því til eins af vinum sínum, og var með hon-
um um hríð. f>essi vinur hans var kunnugur þeim
Onnu og manni hennar f Bristol og fór því þangað
í kynnisför til þeirra. En í þeirri för fekk hann
numið Onnu burt á laun með vilja hennar og flutt
hana heim til sín; varð þii fagnaðarfundur með
þeim Bóbert og kornust þau síðan rt, burt þaðan.
Jbóttust þau nú með vissu sjá, að eigi mundu þau
geta náð sarnan, ef þau vœru þar 1 landi, og tóku
fyrir því það ráð, að leynast burt af Englandi og
tóku sjer far með skipi nokkru, er sigla átti til
Frakklands, og voru nokkrir vinir þeirra í ráðum
með þeim. En áður en þeir fóru brott af Eng-
landi, giptust þau, og fóru þó leynt að öllu, svo að
foreldrar Onnu skyldu eigi vita neitt um fyrirætl-
un þeirra.
Síðan lagði skipið af stað frá Englandi í góðu
veðri og þótti þeim ungu hjónunum sem þau hefðu
himin höndum tekið af fögnuði yfir því, að nú
gæti enginn lengur bannað þeim að njótast, því
eigi var að óttast, að þau yrði uppvís, ef þau kæm-
ist undan til Erakklands, þar sem eigi var hætt
við, að Frakkar mundu seljaþau fram, þótt til þeirra
frjettist; því þá stóð ófriður mikill milli ríkjanna,
er i fyrstu var sprottinn af ágreiningi út af ríkis-
erfðum. — En nú tók annar í taumana. Daginn
eptir að skipið lagði af stað, gerði storm mikinn og
bar skipið fljótt undan landi, svo skipverjar
misstu sjónar á Englandi og rákust á haf út; villt-
ust þeir í marga daga, svo þeir sáu ekki nema
himin og haf; þótti þeim því uggvænt mjög að
Iðunn. IV. 22