Iðunn - 01.06.1886, Side 47

Fundin Madeira.
341
lifað glöðu og ánægðu lífi með vinum okkar það
sem eptir er æfmnar«. þ>að var eins og gleðibros
ljeki á vörum Róberts, er hann mælti þessi orð; en
þrátt fyrir það hvíldi þungur sorgarsvipur yfir Onnu.
Henni þótti hamingjan hafa snúið við sjer bakinu,
og hún, sem frá því hún var barn í reifum þekkti
ekki nema hina fegurstu hlið lífsins, hafði nú með
ástinni sopið hinn beiska bikar mótlætinganna.
Henni þótti landið að vísu fagurt, en til þóss að
geta unað þar, varð hún að geta gleymt ættjörð
sinni, og það var henni eigi auðið; æskuvinirnir
hennar voru ávallt í huga hennar, og þegar liún
vildi slíta endurminninguna um þá úr brjósti sjer,
rifjaðist ávallt upp fyrir henni fieira og fleira frá
æskuárunum, er hún hjelt sig hafa gleymt fyrir
löngu; og meðan hugsauirnar um þetta vöktu í
brjósti hennar, þóttist hún engan veginn geta unað í
óbyggðu landi úti í reginhafi, þar sem allt var svo
ólíkt því sem var heima, og þar sem hún gat á
hverri stundu búizt við að verða liöggormum og
villidýrum að bráð. En hún unni Róbert heitara
en sjálfri sjer, og fyrir því vildi hún fúslega ganga
undir ok forlaganna með honum; og til þess að baka
honum eigi skapraun, reyndi hún að dylja örvænt-
ingu sína.
það voru ekki nema þrír dagar, er vjer vorum
hjá nýlendumönnum þessum; en þá hrifu örlögin
°ss frá þeim. Nokkrir af oss urðu jafnan að geyma
skipsins og skiptumst vjer á um það hásetarnir
uieð þeim skipstjóra og stýrimanni á víxl. Nú
tókum vjer að oss skipgæzluna og kvöddum fjelaga
Vora í nýlendunni, en vonuðumst eptir að koma til