Iðunn - 01.06.1886, Side 73

Gerðir menn til Kalignlu. 3fi7
mig, annai’B drep jeg þig». |>að er eins og lazzarón-
arnir í Neapel, sem svívirða dýrlinga sína, þegar
þeir ekki vilja gera kraptaverk, komi fram í þessum
geðveika keisara.
Sá, sem er guð, getur gjört allt; hann er synd-
laus og ábyrgðarlaus. Til þess að sanna almætti
sitt, verður hann að drýgja ódæma stórglæpi, skelfi-
leg voðaverk. Hann hefir sama miskunnarlausa
handahófs-rjett til að drepa sem náttúran. »Mjer
er allt leyfilegt og gegn öllum», var í fám orðurn
innihaldið í »drottinsbók» Kalígúlu. Hann kúgaði
frænda sinn, hinn unga Tíberíus, til þess að myrða
sjálfau sig, af því að hann liafði haft með sjer
gagneitur (o: eiturdrep) til hátíðarveizlu, sem keis-
arinn hafði boðið honum til. »Hvað er að tarna»
—sagði Kalígúla utan við sig—»gagneitur gegn keis-
aranum!» Grimmd hans var goðum-lík og ótrúleg.
þegar kjöt var í háu verði, ljet hann varpa göml-
um skylmingamönnum fyrir leiksviðsljónin, til þess
að spara kjötið. Hann hafði bandingja lokaða inni
í búri, þar sem þeir gátu ekki hreyft sig nerna með
því að skríða á fjórum fótum. Með þeim hætti
kom hann sjer upp manndýrasafni, sem hann ljet
síðan fleygja fyrir villidýr.
Jafnframt þessu manndýrasafni hafði hann einnig
hjá sjer aðalsmenn, sem vóru festir saman tveir
og tveir með hálstengslum, eins og veiðihundar.
Iíonum var mikil skemmtun að því, að láta skikkju-
búna öldunga (senatores) hlaupa sig lafmóða fram
með vagni hans. f>að var einhverju sinni, að böð-.
ull tók saklausan mann af lífi í stað hins seka, í
misgripum. Ivalígúlu var sagt frá þessum misgripum.