Iðunn - 01.06.1886, Side 79

Oxerðir menn til Ivalígúlu.
373
er honum var ger. Hann Ijet steypa líkneski ept-
ir hinu risavaxna líkneski úr gyltutn eiri, setn átti
að tákna sjálfan hanu, og stóð i Róm, og einsetti
sjer að fara sjálfur til Jerúsalems og koma því fyrir
í lielgidóminum.
Rjett áður en hann ætlaði í þessa ferð, kornu
sendimenn Gyðinga til fundar við hann. þessi
voða-fundur varð í eiuni af lystihöllum þeim, sem
liggja rjett við lystihallir þeirra Mæcenasar og
Lamíu, sem voru í aðgerð hjá honum. Til þess
að geta skilið til lilítar það, sem lijer fer á eptir,
og bæði var illt og broslegt, er bezt að hugsa sjer
Iíalígúlu eins og þeir Svetóníus og Seneka lýsa lion-
um : ungur maður, hár vexti, en slyddulegur, sköllótt.
ur, afar-búkmikill, óstyrkur á fótum, ogfótleggirnir ör-
mjóir, rangeygur og lágu djúpt augun, ennið fram-
sett mjög, og loðinn á skrokknum sem geit. J>að
var bannað að nefna orðið geit í návist hans.
Hann var fölur í andliti og brá þar fyrir aunað-
hvort augnablik voðalegum sinatevgjum. Kíló get-
ur þess ekki, hvaða guð lianu stældi þann dag,
sem hann hitti hann. Ef til vill hefir hann klæözt
ljónshúð Herkúlesar, til þess að skjóta sendimönn-
um Gyðinga skelk í briugu, eða búizt herklæð-
um þeim, er hann liafði rænt Alexander í gröf
sinni.
þegar Gyðingar voru leiddir inn fyrir liann,
vörpuðu þeir sjer flötum á grúfu til jarðar, því þá
var það orðin tízka, að hafa þennan austræna
þrælasið gagnvart keisurunum, í stað hinuar tignar-
legu rómversku kveðju. þegar keisarinn sá þá,
varð hann sem óður, gtn'sti tönnum og mælti: