Iðunn - 01.06.1886, Síða 80

374
Paul de Saint-Victor:
»|>ið eruð þá guðníðingarnir, sera eruð hinir einu
menn um yíða veröld, sem viljið eigi viðurkenna
guðdóm minn, en takið annan ókunnugan guð fram
yfir migii. Jafnframt þessu hóf hann hendur sínar
til himins og jós úr sjer skömmum og smánaryrð-
um, svo að hárin risu á höfðum þessara presta
Jehóva af skelfingu; því fyrir þeim var það eitt, að
nefna guðs nafn, fullkominn glœpur. »þ>að er ekki
leyfilegt«, segir Fíló, »að heyra þessa guðlöstun og
smánaryrði, og því síður að endurtaka þau«. Al-
exandríumönnum var mjög skemmt, er Gyðingar
fengu þessar ægilegu viðtökur. þeir tóku þegar að
smjaðra fyrir þessu óða skrímsli, og ala upp í
honum trúna á guðdóm sinn, með því að nefna
hann öllum hugsanlegum goðanöfnum. jpetta frekju-
lega smjaður gerði hann auðsjáanlega hugarölvan.
Honum var unun að heyra það, og trúði hann því, að
hann væri sannur guð. Einn af Egiptunum, Isidor
að nafni, skapharður maður að eðlisfari, notaði
tækifærið og flutti fram ákæru gegn Gyðingum:
»Náðugi herra! |>ú mundir hafa enn sterkari
andstyggð á þeim, ef þú vissir, hve freklega þeir
fara í að svívirða þjg. |>egar allt mannkynið blót-
aði goðin til þess að þú mættir ná aptur heilsu þinni,
voru þeir hinir einu, sem afsögðu að geraþað«. jpá
tóku allir Gyðingarnir fram í sem með einum
munni: »Náðugi herra keisari; vjer höfum verið
rógi bornir. Vjer höfum blótað hundraðsblótum og
stökkt blóði (hlauti) fórnardýranna um stallinn; og
þetta höfum vjer ekki gjört að eins í eitt skipti(
heldur optsinnis: fyrst, er þú komst til ríkis, því
næst er þú tókst aptur heilsu eptir þetta þunga