Iðunn - 01.06.1886, Side 83

Grerðir menn til Kalígúlu. 377
Er ekki sem maður sjái þessa ófreskju fyrir sjer
eins og í leik á leiksviði? Kalígúla stendur fyrir
hugskotsaugum vorum eins og hans hryllilega
basalt-líkan á Kapítólíum fengi líf og anda. það
er eins og maður sjái hið breiða, hallfleytta
enni hans, hið skuggalega, ógnandi tillit, sem býr
í ranghvolfdum augunum, vitfirringsbrosið á vörun-
um, hið kátlega látæði, umskiptin á honuui frá
æði til gamanóra. Sjálfur Tacítus, sem lýsir keis-
urunum álengdar með sínum alvörugefua, drunga-
lega stíl, hefir ekki sýnt oss eins lifandi mynd af
neinum þeirra.
V.
Fám dögum síðar var Ivalígúla á gaugi urn jarð-
göngin í höll sinni og var á leið til laugar. þar niðri
liitti hann sveit ungra manna frá Asíu, sem nutu
kennslu í leikaramennt. Iíann nam staðar, leit
til þeirra, og hvatti þá til að taka sjer vel fram í
mennt sinni. |>á kom þar Choereas, lífvarðarfor-
ingi, og spurði hann um orðtak liðsmanna. »Jóvein«,
svaraði keisarinn. »Hafðu þá þetta sem vott um
reiði lians (Júpíters)«, mælti Choereas, brá sverði
og hjó í höfuð honum. 1 því biii ruddust fram
fleiri samsærismenn, og eggjuðu hver annan með
þessu ópi: »aptur, aptur!« f>ar fjell Kalígúla, lagð-
ur í gegn af 30 spjótum í seun.
Fám stundum síðar tók lífvörðurinn höllina her-
náini, og tók að ræna hana. þegar þeir voru
komnir inn í »Heliocanainus« (Sólskálann), eins
konar háar loptsvalir, þar sem menn vermdu sig í
sólinni, þegar kalt var, kom einn af liðsmönnun-