Iðunn - 01.06.1886, Qupperneq 90

384 Adolf Langsted:
bæði meyjar og sveina, og höfðu þau mjög ofan af
fyrir sjer með leikfangi, opt dýru og vönduðu, úr
málmi eða leir. þar á meðal voru brúður úr steind-
um leir, er áttu að tákna konunga, kappa eða aðra
fræga menn. Auk þess skemmtu börnin sjer við
ýms leikbrögð, sem nú tíðkast: að skoppa kringlu,
róla sjer eða því um líkt. Foreldrarnir lcomu sjald-
an í barnaklefann, og þótti það sjer í lagi of
lítilmótlegt fyrir föður þeirra, að skipta sjer af þeim.
J>ví var það, að einu sinni kom ókunnugur maður
að Agesilaos Spartverjakonungi, þar sem hann
var að ríða priki í barnaklefanum, og á konungi
þá að hafa orðið þetta að orði: »Segðu engum
frá því, fyr en þú ert orðinn faðir sjálfur».
jpegar sveinbörn voru orðin 7 ára gömul, voru
þau eigi framar eign foreldra sinna, heldur ríkisins.
Svo var fyrir mælt í lögum Lykúrgusar. jpau voru
þá tekin af heimilum sínum og látin alast upp á
almennings kostnað. Var uppeldið í því fólgið, að
sveinarnir voru iátnir temja sjer dag hvern leik-
fimi, vopnfimi og aflraunir, til þess að úr þeim
yrði vaskir hermenn. Ungar meyjar voru og látn-
ar eiga þátt í þessum leikjum, til þess að þær gætu
fætt ríkinu tápmikil börn, er þær væru orðnar gipt-
ar konur. þær urðu því að koma dag hvern á
leikvellina (gymnasia), og herða líkamann með
hlaupum og glímum1. Slíkt uppeldi gerði þær
1) þess vegna var og spartverskum konum heimilt og
velkomið að horfa á allsherjar-hátíðaleiki Grikkja, og
máttu láta á sjer heyra og sjá, hvernig þeim gazt að
leiknum; en J>aö var öllum öðrum griskum komun fyrir-
munað, og lagt líftjón við.