Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 121

415
Pjeturskirkjan í Róm.
smáenglar sem halda á hörpudiski; en þegar mað-
ur kemur nær englum þessum, sem sýnast svo smá-
vaxnir tilsýndar, þá kemur það fram, að marmara-
myndirnar eru miklu meiri vexti en nokkur mennsk-
ur maður; livernig sem maður tyllir sjer á tá, er
er ekki hægt að seilast upp að höfðunum á þeim.
Lengra til hægri handar, við fjórðu súluua, er bronze-
mynd af Pjetri postula sitjandi. Hún er eigi merki-
leg fyrir það, hve stór hún er, heldur fyrir það,
hve gömul hún er, svo að menn vita eigi með
vissu, hvenær hún er steypt. Sjerliver sannkaþólsk-
ur maður, sem kemur inn í Pjeturskirkju, kyssir í
hvert sinn myndina á fótinn, er hún eins og rjettir
fram. Af því að snerta varir svo margra miljóna,
er helmingurinn af fætinum slitinn til agna, og þó
hefir nokkrum sinnum verið settur nýr fótur á hann í
þær 14—15 aldir, sem líkneskið hefir verið til. 1 miðri
kirkjunni gnæfir liáaltarið yfir gröf Pjeturs postula.
Fjórar undnar súlur halda uppi bronzehimni, en
uppi á honum er krossmark, og er efsti hluti þess.
100 fet frá gólfinu, eða, með öðrum orðum, eins og
það væri uppi í Sívalaturni í Kaupmannahöfn.
Umhverfis grindurnar, semeru kringumgröf postul-
ans.logar síogæ á89 silfurlömpum.sem gefnir hafaver-
ið kirkjunni af ýmsum konungum og stórhöfðingjum.
Gangi maður ofan stigann, ofau í hvelfingarnar, sem
eru niðri í jörðinni, verður fyrir manni lík-kuml, sem
hefir að geyma jarðneskar leifar Pjeturs postula,
nerna höfuðið, sem geymt er í Lateran-kirkjunni.
1 jarðhúsum þessum, sem liggja í ýmsum krókum
undir því nær allri kirkjunni, hvíla mjög margir