Iðunn - 01.06.1886, Síða 132

4íítí
C. St. A. Bille:
ið á ekki lengri tíma enn þremr árum, Má svo að
orði kveða, að borgin Pullmau kæmi alsköpuð úr
höfði þess Júpíters, sem var upphafsmaðr hennar.
Maðr sá, er borgin Pullman er kend við, er nafn-
kunnr mjög. Allir hafa heyrt getið járnbrautar-
vagnanna skrautlegu.sem sumir eru náttfararog aðrir
dagfarar; á þeim eru veitingastofur og skrautsalir;
það eru hinir afburðamiklu og dýru 1. flokks vagn-
ar á brautunum í Ameríku, öllum jafnheimilir,
hverrar stéttar sem eru, háum sem lágum, hvítum
mönnum sem svertingjum. |>eir koma fyrst til
sögunnar 1859. Maðr er nefndr Georg M. Pullman;
hann átti heima í ríkinu New York og var um-
komulítill húsgagnasmiðr og seldi smíðar sínar.
Hann smíðaði nokkura vagna, sem reyndir vóru
af félagi einu, er hugði á nýjungar, enn
vagnarnir urðu hagsýnum (praktiskum) mönn-
um að athlægi. Hann snéri sér þá að öðru
að sinni, og freistaði um nokkur ár hamiugjunnar
í gullnámunum vestra, enn tók síðan til óspiltra
málanna og hélt áfram vagnasmíðunum. Hann
kom því loks til leiðar með þrautseigju og kappi,
að vagnar hans vóru teknir á allar brautir, enda
skorti hann ekki ’nugvit til að bæta þá meir og
meir á allan hátt. 011 járnbrautafélög í Ameríku
hafa nú þessar vagnhallir (Pallace Cars), að
minnsta kosti í hraðlestum öllum, svefnvagna
(Sleeping Cars) til ferða á nóttunni og stofuvagna
(Drawing Eoom Cars) til ferða á daginn; enn
fremr má nefna snæðingsvagna (Dining Cars), þar
sem tveir svartir matgerðamenn og sex svartir
þjónar ganga um beina og matbúa engu síðr enn